In de nieuwe OPZIJ: Hoe troostboeken een einde kunnen maken aan gepieker en getob.
Zo’n dertig jaar geleden schreef ik, samen met een collega, een boek over de troostende werking van lezen, met als titel ’Vrouwentroost’. Daarin vertelden 27 in die tijd bekende vrouwen naar welke boeken zij grepen in tijden van stress en verdriet. Bibliotherapie, het lezen van boeken als therapie, was in die dagen een tamelijk bekend verschijnsel. In ons land minder dan in bepaalde buitenlanden, maar ook hier hadden we echte voorvechters van het verschijnsel.
DOOR CISCA DRESSELHUYS
De term bibliotherapie oftewel geneeslezen is sinds 1916 in gebruik voor ‘het gebruik van geselecteerde lectuur als therapeutisch hulpmiddel bij medische en psychiatrische behandeling’, zoals de officiële omschrijving luidt. Maar de daarmee bedoelde methode, het gebruik van geselecteerde lectuur als therapeutisch hulpmiddel bij lichamelijke of psychiatrische behandeling, is al veel ouder. In de Verenigde Staten en Duitsland wordt al veel langer gebruik gemaakt van deze methode, met name in psychiatrische inrichtingen. In Nederland is deze vorm van therapie niet officieel erkend, maar wordt wel toegepast door individuele artsen.
Ten tijde van de verschijning van mijn boek trof ik in de Nederlandse kranten een bericht aan over een verregaande vorm van bibliotherapie in Engeland. Persbureau Reuters verspreidde in februari 1994 het bericht dat Britse artsen hun patiënten voortaan in plaats van medicijnen, gedichtregels gingen voorschrijven. Dit in navolging van een studie van de universiteit van Bristol. Gedichten van bijvoorbeeld Keats en Browning werden hiervoor zeer geschikt geacht. Dit literaire recept zou mogelijk het slikken van pillen overbodig maken. Behalve gezonder voor de patiënt, was deze alternatieve medicatie uiteraard ook kostenbesparend voor het nationale gezondheidssysteem, dat in die tijd tweehonderd miljoen gulden aan antidepressiva besteedde. LEES VERDER IN DE NIEUWE OPZIJ