COLUMN HASNA EL MAROUDI: ‘IK MOET HELAAS TOEGEVEN, ZE WILLEN INDERDAAD NIET AAN TAFEL’
Voordat ik als redacteur aan de slag ging bij de VARA-talkshow Pauw had ik zo mijn vooroordelen. Over het programma (gemakzuchtig), de presentator (seksist), de gasten (mediageil) en de redacteuren (dombo’s). Toch wilde ik er dolgraag werken; ik hou ontzettend van debat en de tafel van Jeroen is bij uitstek de plek waar flink gediscussieerd kan worden.
Met een Moleskin met namen van interessante, leuke, jonge vrouwen begon ik mijn eerste werkdag met het idee om dit seizoen meer vrouwen aan tafel te regelen. Als voormalig criticaster van de samenstelling van de tafel leek dat me wel het minste dat ik kon doen. Ik zou die heren en dames van de redactie wel even laten zien dat er genoeg interessante vrouwen zijn die over van alles mee kunnen praten, van voeding hypes, economische zaken, het Oekraïne-referendum tot aan de lange arm van Ankara.
Van excuusjes als ‘ze zijn er niet’ of ‘ze willen niet’ wilde ik niets geloven, maar na drie maanden moet ik helaas toegeven: als er al goede vrouwelijke sprekers zijn, willen ze inderdaad niet aan tafel. En daar zijn verschillende redenen voor. Van een oppas die niet geregeld kan worden, het tijdstip van het tv-programma, de presentator (hij kan je maken of kraken, is het idee) tot – en hier raakte ik het meest gefrustreerd over – de vrouw die zichzelf niet deskundig genoeg acht over het onderwerp en daarom maar een collega aandraagt. En, je raadt het al, die collega dat is altijd een man. Zo komen we er natuurlijk nooit.
Mannen gaan daarentegen geheel anders om met een uitnodiging. Ze claimen – vaak letterlijk – een plek aan tafel. Geregeld kreeg ik van mannelijke gasten te horen dat ze graag in het programma wilden verschijnen, mits dat aan tafel zou zijn en niet aan de zijlijn. De eerste vrouw die dat doet moet ik nog ontmoeten.
Het zou oneerlijk zijn als ik alle vrouwelijke potentiële gasten de schuld zou geven. Meer dan eens werd een van mijn voorstellen voor een vrouw namelijk afgeschoten, omdat de vrouw in kwestie niet ‘leuk genoeg’ zou zijn. Je kunt je afvragen in hoeverre dat opgaat voor bijvoorbeeld een man als Peter R. de Vries. Prima gast, daar niet van, maar de sterren gaan er niet bepaald van schitteren. Leuk is anders.
Om een betere afspiegeling in talkshows voor elkaar te krijgen zal er dus op meerdere fronten iets moeten veranderen. Allereerst het bij iedereen – ook bij mij – ingebakken idee dat je als vrouw altijd maar leuk en aardig moet zijn. Daaruit voortvloeiend: het is prima om bescheiden te zijn, maar wie iets wil bereiken in het leven moet daar hard voor werken. Wees dan ook niet bang om je succes te claimen.
Door Hasna El Maroudi