MAN OVER VROUW: GERARD EKDOM

BEELD KÁROLY EFFENBERGER

Het icoon: Tineke de Nooij ‘Er waren vroeger op de radio vooral mannen te horen. De enige vrouw die ik me écht kan herinneren, is Tineke. Ze heeft op Het Schip gezeten. Het Schip van Radio Veronica is een legende en voor mij echt een soort Graceland. Ik had en heb diep respect voor Tineke. Het grappige is dat ik haar nu dagelijks zie. Ik werk bij Radio 2 en zij zit in dezelfde studio bij Radio 5. Altijd gezellig: “Hé Tinus, hoe is het?” en dan zoenen we even. Als je vroeger tegen mij had gezegd dat ik juist haar later elke dag zou zien, dan had ik je niet geloofd. Tineke heeft net als ik zendingsdrang. Het willen laten horen van muziek aan mensen, dat kun je niet leren. Het zit in ons bloed.’

De vroegere liefdes ‘Als kleine jongen droomde ik van Madonna, dat ze me meenam in haar Cadillac. Ik ben verliefd geweest op bijna elk meisje in de klas. Op Larissa, op Josine. Ik schreef briefjes: Ik ben op jou, kusje Gerard. Mijn ouders hadden een bloemenzaak en ik was best een charmeur. Toen de Larissa-roos in de winkel kwam, nam ik die voor Larissa mee. Meisjes vond ik mateloos interessant, ik was ook gek op mijn buurmeisjes Constance en Alice. Op allebei: de ene week was ik op Constance, de andere week op Alice. Ik heb een nacht gehuild toen ze verhuisden naar Rijnsburg. Mijn zoons hebben nu dezelfde leeftijd als ik toen (8 en 10, red.) maar die moeten helemaal niets van meisjes hebben.’

De grote liefde: Nicole Ekdom–Smits ‘Ik ging met Rob Stenders naar een feestje van iemand die ik niet zo goed kende. Rob was ik vrij snel kwijt en ik stond een beetje verloren aan de bar. Tot ik een meisje zag met een opvallende rode jas, mooie blauwe ogen en lang, blond, wapperend haar. Ze vond zichzelf overdressed. Ze had een jurk met spaghettibandjes aan, en ze durfde haar jas niet uit te doen. Ik geloof dat het eerste dat ik tegen haar zei, was: “Nou blablabla hè?” Letterlijk. Later bleek dat zij op dat moment dacht: jij bent de vader van mijn kinderen. Holy shit!
Ik lag toen nog in scheiding, de spullen van mijn ex lagen nog thuis. Ik dacht, ik ga van God los nu. Liefde overkomt je en dus ging ik van God los met Nicole. De eerste twee maanden heb ik alleen maar You’ve gotta be crazy baby, to want a guy like me van Icehouse gedraaid op de radio.
We kwamen allebei uit een best vervelende relatie. Ik nam aan dat ruzie erbij hoorde. Pas met Nicole kwam ik erachter: zo kan het dus ook. Ik kan echt niet zonder haar. Door Nicole ben ik meer mezelf geworden, ik was redelijk zoekende. Bij mijn ex dacht ik dat ik op de radio een typetje was en thuis iemand anders. Nu weet ik dat ik me thuis aanpaste aan haar en op de radio mezelf was. Ik hoef niet op mijn tenen te lopen, ik ben nu overal dezelfde.’

De moeder: Rita Ekdom-Guliker ‘Mijn moeder was een echte vrouw. Altijd haar nagels gelakt, make-up op. Soms was het ook wel keeping up appearances hoor. Als mijn zusje en ik niet wilden eten in een restaurant, bleef ze glimlachen, maar siste ze met de kaken op elkaar: “Je eet dat op.”
Ze was ook altijd de gangmaker op feestjes. Dat heb ik ook. Mijn moeder zei altijd dat ik het talent heb om mensen op het juiste moment de juiste plaat voor te schotelen.
Toen ze zwanger van mij was heeft ze non-stop radio geluisterd. Misschien kwamen die radiogolven toen al bij me binnen. Mijn zusje Yvonne en ik appen elkaar nog steeds gekke nummers die we kennen omdat mijn moeder ze vroeger draaide. Het complete oeuvre van Julio Iglesias.
Mijn moeder is overleden aan ALS. Ze heeft niets meegekregen van het Glazen Huis of andere hoogtepunten van mij. Maar ze was altijd al ontzettend trots op me. Ze zou gek zijn geweest op die twee jongens van ons, dat heeft ze allemaal niet mogen meemaken. ALS is een ongelooflijk slopende rotziekte. Haar einde was dubbel. Ik voelde opluchting dat mijn moeder niets meer hoefde. Maar ik ben ook voor altijd mijn moeder kwijt.’

Door Marjanne Teunissen