VERBORGEN – KARIN SLAUGHTER
De nieuwste thriller Verborgen van Karin Slaughter is een ontmoeting met heel veel oude bekenden.
Lang voor HBO en Netflix, lang voor de halve mensheid verslaafd raakte aan televisieseries en lang voor vóór de scriptschrijvers van House of Cards, Borgen en Game of Thrones, wist Karin Slaughter (45) al dat het publiek sommige personages nooit beu zal worden, maar aan ze gehecht zal raken alsof het vrienden zijn.
In Verborgen brengt Slaughter verschillende personages uit haar oeuvre samen. Daar is Will Trent, de speciaal agent van het Georgia Bureau of Investigation in Atlanta, dankzij zijn verschrikkelijke, verminkte jeugd als wees getroubleerd tot op het bot. En daar is de sexy roodharige Sara Linton, voorheen kinderarts, inmiddels patholoog-anatoom en smoorverliefd op Will. En daar is ook de jeugdliefde van Will: Angie Polaski, die zich ontpopt tot een stalker (een fenomeen waar Slaughter in het dagelijks leven mee te maken heeft gehad).
Ook Slaughters thema’s zijn vertrouwd in Verborgen. Seksisme, machtsmisbruik, vrouwenmishandeling, discriminatie en achterstelling van sociaal zwakkeren komen aan bod. De stijl is des Slaughters: gespierd, op het grofgebekte af. Het misdaadverhaal speelt zich af in Slaughters woonstreek Atlanta, en het is er heet. Dat beschrijft ze als volgt: ‘Als je de deur uit ging, was het alsof je de bek van een gapende hond in liep.’
De hoofdvraag is natuurlijk: is deze thriller spannend? Het antwoord is: ja. Will Trent treft op een plaats delict ook sporen aan van zijn ex Angie. Tegelijkertijd is een beroemde basketballer bij het complot betrokken. Een basketballer die Will niet in de cel heeft weten te krijgen wegens verkrachting, en die hem dus een nederlaag heeft bezorgd. Interessante gewetensconflicten.
Hier en daar heeft Slaughter te veel verbanden willen leggen tussen de personages. Ook valt ze bij de uitwerking van haar karakters nogal eens in herhaling – zoals een detective die door de bomen het bos niet meer ziet en daarom maar blijft herkauwen wat hij al wel aan informatie heeft. Toch blijft het voor de lezer een koortsachtige, grensverleggende ervaring om in het Slaughter-doolhof te zoeken naar een uitgang.
Door Maartje den Breejen