DE MAN EN ZIJN ME-TIME

Maar soms. Soms willen we uit het keurslijf barsten. Even domweg man zijn, wat dat tegenwoordig ook mag betekenen. Gehoor geven aan oerdriften. We zijn niet de vleesgeworden uitkomst van tienduizenden jaren natuurlijke selectie om ons gedwee in een door vrouwen vastgestelde mal te laten persen. Feminisering, allemaal prima. Samen bereik je meer dan alleen en de eerste oorlog die door vrouwen wordt begonnen moet nog komen. Gelijkwaardigheid, sure. In een gezin moet het poepluier-baan-quotiënt gelijk zijn, of in elk geval in goede harmonie worden vastgesteld.

Maar, alsjeblieft, laat ons dan af en toe wel even de beest uithangen, oké? Vies worden, vuur stoken, tegen een boom plassen. Komen we daarna weer begrijpend luisteren, een romcom kijken en je schouders masseren. Vier inspiratiestips voor mannen die zich weer even willen opladen.

1. Koop een belachelijke gadget en speel ermee

Mannen zijn jongens en willen het liefst de hele dag spelen, zo wil het cliché. Voor Frank van der Meulen (50) uit Apeldoorn gaat dat zeker op. Samen met een vriend koopt hij elk jaar mannenspeelgoed. Een paar jaar geleden een enorme vlieger, daarna een set powerisers, een soort stelten met enorme veren. Als je die aan je onderbenen bindt, kun je reuzensprongen maken en heel hard rennen. ‘En heel hard vallen,’ zegt Van der Meulen. ‘Mijn vriend Stefan heeft nog steeds de littekens op zijn bovenlijf.’

Dit jaar is de gadget of choice een skateboard met grote luchtbanden en een elektromotor, waardoor je er 30 kilometer per uur mee kunt halen. In het weekend gaan de twee mannen met de skateboards het bos in. Van der Meulen: ‘Ik vind het lekker om niet alleen maar verantwoordelijk te zijn. Ik heb een eigen bedrijf, maar wil af en toe kind kunnen zijn, iets raars doen.’ Het helpt hem zich jong te voelen. ‘Toen mijn vader 50 was, vond ik hem een oude man. Ik hoop dat ik nog heel lang kind kan blijven. Al ben ik wel voorzichtiger geworden. Het wordt vervelend als ik door een domme actie een half jaar niet kan werken.’ Hoewel er dan nog altijd een man cave tot zijn beschikking staat. Met een thuisbioscoop, een flipperkast en een Playstation.

Skatey-skateboard, 700 euro. Powerisers vanaf 200 euro.

Meer artikelen lezen? Neem een abonnement op Opzij! 

2. Ga op expeditie de bergen in

Raymond Landgraaf (37) organiseert sinds 2013 mannenexpedities in de Italiaanse Alpen, waar hij ook woont met zijn gezin. Vijf dagen lang neemt hij groepen van een man of tien mee de bergen in, in de verlaten Val d’Otro, aan de voet van het Monte Rosa-massief. Daar gaan ze houthakken, vuur maken, brood bakken, lange wandelingen maken, slapen onder de sterren. Een beetje afzien, maar dat helpt om los te komen van de dagelijkse tredmolen, zegt Landgraaf. ‘Je bent helemaal weg van thuis en werk, en heel primair bezig. Met je handen in de aarde, drinken uit een ijskoude beek.’ Telefoons en alle andere apparaten blijven beneden in het dal. Het is loskomen en meer in contact komen met de natuur en eigen kracht. Daar hebben mannen behoefte aan, zegt Landgraaf. ‘Wij mannen zijn vrij simpele wezens. We willen houthakken en vuur maken, maar zitten tegenwoordig vooral achter beeldschermen of we verschonen luiers. Dat levert spanning op.’

‘Wij mannen willen vuur maken en houthakken, maar we zitten vooral achter een beeldscherm’

Als die spanning eruit is, komen de goede gesprekken los. Landgraaf: ‘Op deze expedities proberen we de ego-maskers af te zetten. Dat werkt. Onmiddellijk gaan de gesprekken over heel wezenlijke dingen. Wie ben je, wat wil je achterlaten in de bergen, wat neem je mee terug naar huis?’ Een veilige sfeer is een van de pijlers van de expedities, zegt Landgraaf. ‘Beetje cliché, maar what we say on the mountain, stays on the mountain.’ En je ziet dat veel mannen uiteindelijk worstelen met dezelfde thematiek: iets willen bereiken, zoeken naar de waardering van hun vader.’

Een versnellende factor bij het losmaken van spanning is het zweethutritueel, een vast programmaonderdeel. ‘Het is een reinigingsritueel van de Lakota-indianen. We bouwen zelf een hut die we met hete stenen verwarmen. Het levert zowel een fysieke als een emotionele ontlading op. Heftig, maar vooral erg verbroederend.’

Raymond Landgraaf organiseert 5 expedities per jaar, tussen april en september. Kosten: 895 euro (ex. btw). otro-elements.it/mannen

3. Ga op stap in een obscure Oost-Europese stad

Uitgaan en drinken kan toch overal? Ja, dat kan. Maar dat rauwe Oost-Europese randje maakt het nét wat spannender.

Cyril Snijders (38) gaat jaarlijks met zijn vier beste vrienden een lang weekend naar een obscure bestemming. Ze gingen al naar Oekraïne, Macedonië en Kosovo. Dit voorjaar stond Boekarest op het programma. De ingrediënten zijn elk jaar min of meer gelijk. ‘We logeren in een goedkoop hostel. Niet omdat we een hotel niet kunnen betalen, maar omdat we die charme van zo’n slaapzaal leuk vinden.’ Een pub crawl zit er ook altijd bij. Snijders en zijn vrienden zijn al gauw tien, vijftien jaar ouder dan de rest van de pub crawlers, maar dat maakt niet uit. ‘Dit jaar waren we als laatste over.’ Daarna natuurlijk snacken en met de taxi weer naar het hostel. De volgende ochtend zit de helft, bekaterd en al, te skypen met de kinderen thuis.

Ook de rest van het weekend is volgepland en heus niet alleen maar met dom zuipen: in Boekarest gingen ze naar het paleis van voormalig dictator Ceauşescu, het ballet, het oorlogsmuseum. ‘En we zoeken van tevoren goede restaurants uit, want aan goed eten geven we wél graag geld uit.’

De reis is een jaarlijks hoogtepunt. Snijders: ‘Ik heb geen kinderen, maar ga ook nog maar zelden klassiek tot diep in de nacht uit. Met mannen onder elkaar heb je meteen een melige sfeer, je drinkt een stuk meer dan je op een gemengde date zou doen.’ En al is hij de dagen na het weekend volledig gesloopt, Snijders kan er een jaar lang op teren. Bijkomend voordeel van Oost-Europa: het is niet duur. Snijders was voor vijf dagen ongeveer 500 euro kwijt, inclusief vlucht. Volgend jaar: Moldavië, met een uitstapje naar Transnistrië – ‘weer zo’n raar dictatuurtje.’

Wizz Air vliegtvoor weinig vanaf Eindhoven naar Oost-Europa. In Boekarest kost een halve liter bier 1,35 euro 

4. Leer jagen

Daan van Remmen (37) uit Utrecht kan zich niet heugen wanneer hij voor het laatst supermarktvlees heeft gekocht. Thuis heeft hij een vriezer staan, vol haas, eend en ree. Zelf geschoten, want Van Remmen jaagt. Regelmatig staat hij voor dag en dauw op om met vrienden het land op te gaan. Friese of Noord-Hollandse akkers, Kockengen, de Veluwe. Soms schieten ze als een vorm van schadebestrijding (op kraaien die jonge vogelnestjes plunderen, ganzen die gewassen aanvreten of het verkeer hinderen), soms als een vorm van populatiebeheer. Voor Van Remmen is jagen een manier om in contact te komen met het land, zegt hij. ‘Als je zoals ik een kantoorbaan hebt en een dakterras de enige vorm van ‘buiten’ is, verlies je de voeling met het land. Ik heb dat nodig. Ik vind het leuk om te weten wat er allemaal om me heen groeit en leeft.’

Dat klinkt misschien tegenstrijdig met het doden van beesten, maar zo ziet hij dat niet. ‘Het gaat me helemaal niet om het doden. Het is, zoals veel jagers zeggen, een vorm van oogsten. Je benut op een verantwoorde en duurzame manier wat het land je biedt.’ Het beeld van jagers als bloeddorstige alfamannen bestrijdt hij. Ter illustratie noemt hij de samenstelling van de cursus die iedereen moet volgen die een jachtakte wil bemachtigen. ‘Dat zijn twaalf bijeenkomsten van vier uur. Twee gaan over wapens en wetgeving, de rest gaat alleen maar over wildsoorten en de ecologie.’ Hij noemt de term ‘weide-lijkheid’, waarmee jagers de set regels aanduiden rondom het duurzame en beherende karakter van de jacht. ‘Bijvoorbeeld: het wild moet een eerlijke kans hebben, en niet onnodig lijden. En je moet nooit meer schieten dan de populatie aankan.’

‘Jagen is een manier om in contact te komen met het land. Ik heb dat nodig’

Van Remmen raakte in de ban van de jacht toen hij een jaar of drie geleden mee mocht met een jagende vriend. Inmiddels heeft hij zijn akte gehaald en bezit hij thuis in een kluis drie geweren. Met mannelijkheid heeft het voor hem niet zoveel te maken. ‘Ik ben geen typische alfaman, al val ik wel in de categorie die wil snappen hoe een carburateur werkt.’ Maar eerlijk is eerlijk, het jagen roept wel een bepaald oergevoel bij hem op. ‘Zelf een haas schieten en hem over een periode van vier dagen van kop tot staart eten, is fantastisch. Dat geeft veel voldoening.’

Ja, je kunt morele vragen stellen over het feit dat een dier sterft voor jouw vleesconsumptie. Maar voor Van Remmen hoort vlees eten bij de mens. Tegen de jacht zijn en wél vlees eten, dat is hypocriet. ‘In feite doe je dan niks anders dan het uitbesteden van een naar klusje.’ Zelf eet hij sinds hij jaagt eerder minder dan meer vlees. En als hij het eet, is het eigen oogst. Hij weet waar het vandaan komt. ‘Duurzamer dan dit wordt het niet.’

Door Hans Pieter van Stein Callenfels
In Nederland hebben ongeveer 28.000 mensen hun jachtakte. Meer info: jagersvereniging.nl, jachtopleiding.com en jachtexamen.nl