DAAROM IS DIE LOONKLOOF ER DUS

Op datingsites promoten vrouwen zichzelf als zelfstandig, intelligent, carrièregericht, ondernemend en een sterke persoonlijkheid. En toch is bijna de helft van de vijf miljoen Nederlandse vrouwen van 20 tot 65 jaar economisch niet zelfstandig, bewijst onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Wat nou onafhankelijk en zelfredzaam? 
Alle opleidingen, kinderopvang, gelijke rechten en moderne damesbladen ten spijt, leven veel vrouwen blijkbaar met hun linkerhersenhelft (de rationele kant) in de 21ste eeuw, terwijl de rechterkant van hun brein (het gevoel) in de jaren vijftig van de vorige eeuw is blijven steken, toen de man bijna vanzelfsprekend de kostwinner was.

De afgelopen zeventig jaar is er maatschappelijk veel veranderd. Vrouwen doen qua opleidingsniveau niet meer voor mannen onder. Integendeel. Bijna 43 procent van de vrouwelijke dertigers heeft een hbo- of wo-opleiding. Bij hun mannelijke leeftijdgenoten is dat 38 procent. Toch toont onderzoek dat hoogopgeleide vrouwen met een goed inkomen vaak vallen op mannen die (nog) meer verdienen dan zij. Bij acht op de tien Nederlandse koppels verdient de man nog altijd meer dan de vrouw.

Je kunt je maar het beste neerleggen bij de archaïsche etiquette

Vrijwel geen vrouw zal toegeven dat ze een mannelijke partner selecteert op zijn inkomenspotentieel. Nóg minder zal ze een date botweg vragen wat hij verdient. De armslag van een potentiële partner schat een vrouw (onbewust) in aan de hand van zijn woning, auto, voorkomen en generositeit. Dit leidt ertoe dat zelfs hoogopgeleide en economisch zelfstandige vrouwen daten alsof ze leven in de naoorlogse jaren: ze laten het initiatief voor de afspraak over aan de man en laten hem het uitje betalen. De gewoonte dat de man betaalt, geldt ook voor mannen met weinig inkomen, opleiding of werk. Dat is sneu, omdat hun lage inkomen deze groep toch al kansarmer maakt op de liefdesmarkt. Daarbij komt dat er onder 25- tot 40-jarigen anderhalf keer zoveel mannelijke als vrouwelijke vrijgezellen rondlopen. Want een 25-jarige vrouw is in trek bij mannen van 20 tot 70 jaar, terwijl het onder mannen, arm én rijk, absoluut not done is om een oudere vrouw te daten.

In zijn boek De liefdesmarkt legt Renzo Verwer uit hoe je als mannelijke dater omgaat met betalen tijdens een afspraakje met een vrouw. Ga nooit krampachtig de rekening delen, waarschuwt Verwer. ‘Ga ervan uit dat je wat geld kwijt bent. Dat wordt van je verwacht. Durf je niet? Dan leer je dat maar.’ Volgens Verwer is de rekening betalen dating-codetaal voor: ik wil graag meer. Als de dame de geste accepteert, al dan niet na enig gesputter, is ze mogelijk in voor een herhalingsafspraak.

Als datende vrouw kun je je het beste maar neerleggen bij deze archaïsche financiële etiquette. Want een man voelt zich overbluft als je de rekening uit zijn handen grist. Stel ook niet voor om de kosten te delen. Dat is kneuterig gedoe, waarmee je jezelf diskwalificeert. Je kunt wel aanbieden: ‘Mag ik jou dan de volgende keer trakteren?’ Maar per saldo kosten de meeste vrouwen een man gewoon geld. Misschien is dat wel de reden dat de loonkloof tussen mannen en vrouwen zo hardnekkig blijft bestaan.

Door Erica Verdegaal
Erica Verdegaal is econoom en schrijft over geldzaken voor o.a. NRC Handelsblad en trosradar.nl.