DE MAAND VAN ANKE LATERVEER
Cabaretier en schrijver Anke Laterveer (36) werd in oktober 2015 aangerand in haar eigen huis. Met een openhartige blog zwengelde ze het publieke debat aan over seksueel geweld. Haar debuut-roman Lefbek, een semi-autobiografisch verhaal over anders-zijn, ligt nu in de winkel.
Waar gaat Lefbek over?
‘Hoofdpersoon Lise is sociaal erg onhandig. En niemand heeft haar geleerd hoe sommige aspecten van het leven werken, waardoor er van alles misgaat. Dat maakt haar ‘anders’ en zorgt ervoor dat ze zich als meisje, en later als vrouw, staande moet houden in een wereld die niet voor haar gemaakt lijkt te zijn.’
Het verhaal van Lise is ook een beetje jouw verhaal, toch?
‘Klopt. Het is een heel hoopvol verhaal, maar er gebeuren ook best wat heftige dingen in het boek. Dat Lise op haar 14de wordt misbruikt door een jongen van school is bijvoorbeeld helemaal waargebeurd. Gelukkig is het geen triest boek geworden. Het zit boordevol grapjes en het is luchtig geschreven. Lise, ik, eigenlijk iedereen, doet erg zijn best voor een goed leven, maar eigenlijk doen we allemaal maar wat. Ook de mensen met het ‘perfecte leven’ doen maar wat. En dat vind ik een heel troostende gedachte.’
Is dat ook wat je met het boek aan je lezers wil meegeven?
‘Ja. En dat ook als er veel shit gebeurt het weer goed kan komen. Ik wil laten zien dat het niet erg is om over heftige gebeurtenissen een grapje te maken of om erom te lachen. Mij helpt dat juist. Het is littekenweefsel. Het blijft bij je, maar na een tijd heb je niet echt meer last van de wond. Die gedachte kan sommige mensen die mijn boek lezen troost bieden.’
Je legde je leven op tafel door met het verhaal over je aanranding naar buiten te treden. Je werd in je eigen huis seksueel misbruikt door de man waarmee je op date was. Reacties als: ‘Je bent te lelijk om te verkrachten’ of ‘Dit had je toch kunnen zien aankomen’ kwamen daarna geregeld op sociale media voorbij. Hoe ben je met deze negatieve reacties omgegaan?
‘Alle reacties over mijn uiterlijk doen me oprecht niets. Ik heb ook spiegels en ik vind dat ik er verdomd goed uitzie. En de negatieve en schokkende reacties over seksueel misbruik weerspiegelen in mijn optiek alleen maar meer dat we in een rape culture leven waarin victim blaming nog veel voorkomt. De mensen die die reacties sturen, zijn juist de personen die nog veel over seksueel geweld moeten leren. Dus hebben soms zelfs de lelijkste reacties enigszins nut.’
Door Mayella Deelstra