COLUMN MICHA WERTHEIM: ‘IK BEN NOOIT HET PODIUM OP GEGAAN OM MIJN SEKSE TE VERDEDIGEN’
Een reden waarom ik maar weinig interviews geef, is dat de vragen altijd dezelfde zijn. Waar gaat je voorstelling over, wie zijn je voorbeelden en ben je in het echt ook zo?
De vraag waar ik elke keer het meeste tegenop zie is: Hoe komt het toch dat er zo weinig grappige mannen zijn? En dat is nog de minst kwaadaardige vorm. Vaak is het: Waarom zijn mannen minder grappig dan vrouwen, denk je? Wat impliceert dat ik minder grappig ben.
Los van het feit dat het meestal mannen zijn die mij dit vragen, heb ik ook geen zin mij te verdedigen. Ik ben namelijk nooit het podium opgegaan om mijn sekse te verdedigen. Sterker nog, ik ben theater gaan maken omdat ik als individu beoordeeld wilde worden. Zo ben ik ook niet gediend van de insinuatie dat Joden over het algemeen zo ernstig zijn. Sterker nog, ik vind dat eigenlijk behoorlijk ongepast. Al komt die constatering meestal uit de mond van iemand die zelf ook geen gevoel voor humor heeft, en die het dus als een compliment bedoelt.
Dat neemt niet weg dat ik ook wel zie dat de belangrijkste comedy momenteel door vrouwen wordt gemaakt. Ik kan het rijtje blind opdreunen. Amy Schumer, Tina Fey, Amy Poehler, Lena Dunham, Brigitte Kaandorp, Julia Louis-Dreyfus, Jennifer Saunders, Paulien Cornelisse, Dawn French, en ga zo maar door.
Maar ik zou net zo goed een paar mannen kunnen noemen die grappig zijn. Zoals: Ricky Gervais, Gummbah, Louis CK, Hans Teeuwen iemand? – maar daar gaat het helemaal niet om.
Het probleem is natuurlijk dat er jarenlang heel weinig aandacht is geweest voor grappige mannen. Terwijl vrouwen als Jo Brand, Joan Rivers en Nora Ephron veel langer de kans hebben gehad om te laten zien dat vrouwen grappig zijn.
Het probleem met humor is nu eenmaal dat het alleen werkt als mensen bereid zijn het een kans te geven. Iedereen heeft op een feestje weleens de ervaring gehad iets grappigs te zeggen zonder dat erom gelachen werd, om vervolgens toe te moeten zien hoe de lolbroek van het gezelschap dezelfde opmerking herhaalt, maar dan met veel meer effect. Zo is het ook voor mannen. Vaak is het niet wat iemand zegt, maar wie het zegt.
Toch is dat niet de reden dat ik de vraag waarom mannen niet grappig zijn niet meer wil horen. Want stel nu eens dat er inderdaad geen grappige mannen zouden zijn? Dat ik inderdaad de enige ben. Ben ik dan verantwoordelijk voor iets waar ik niets aan kan doen?
Het misverstand zit erin dat veel mannen nog steeds denken dat we pas geëmancipeerd zijn als we hetzelfde zijn als vrouwen. Maar dat gaat gelukkig nooit gebeuren. Het leuke is nou net dat we allemaal anders zijn. Mannen en vrouwen, maar mannen onderling ook. Als humor ergens over gaat, is het wel het vieren van die ongelijkheid, hoe oneerlijk die soms ook mag zijn.
Door Micha Wertheim
Speciaal voor Ophij schrijft cabaretier en publicist Micha Wertheim (44) eenmalig een geëmancipeerde column. Of zoiets.