VROUW OVER MAN: LINDA DE MOL

Jeroen heeft best moeten inleveren voor onze relatie. Ik vind het bewonderenswaardig hoe hij omgaat met mijn bekendheid bijvoorbeeld. Maar hij heeft ook afscheid moeten nemen van zijn kinderwens. Ik was 42 toen we elkaar leerden kennen, Jeroen is een paar jaar jonger. Gelukkig krijgt hij veel liefde van mijn kinderen. Sommige mensen houden misschien van knallende ruzies. Dat zou ik niet trekken. Wij hebben geen ingewikkeld gedoe samen. Jeroen is gelijkmatig, hij is maximaal twee keer per jaar chagrijnig. Heerlijk!’

De Vader John de Mol ‘Het leven is moeilijker als je niet uit een veilig nest komt. Dat zie ik aan jonge mensen om me heen die geen veilige basis hebben gehad en nu wankel in het leven staan. Ik ben – naarmate ik ouder word – mijn ouders steeds dankbaarder. Zij hebben mij ontzettend veel liefde gegeven en daarmee vertrouwen in mezelf.

Maar mijn vader had ook een andere kant. Hij kon onevenredig boos zijn om kleine dingen. Ik vond hem heel streng. Eén uur thuis was één uur thuis. Als ik vijf minuten later kwam, om wat voor reden dan ook, dan mocht ik de week erna niet weg. Ik lijk daarin niet op hem, maar verder lijk ik wel op mijn vader. Zowel wat uiterlijk betreft als karakter. Ik heb zijn doorzettingsvermogen en zijn pittigheid in discussies. Daarnaast ben ik een enorme knuffelkont, net als hij was.

Toen ik het gymnasium had afgerond, wist ik niet wat ik moest doen. Mijn vader zag me wel als advocaat. Toen ben ik maar rechten gaan studeren. Het was heel saai. Naast die studie deed ik al wat mediawerk en in mijn derde jaar kreeg ik een contract van de TROS aangeboden.

‘Sommige mensen houden misschien van knallende ruzies, dat zou ik niet trekken’

Met lood in mijn schoenen heb ik tegen mijn vader gezegd dat ik stopte met mijn studie. Zijn reactie viel me mee. Hij vond het jammer, want hij kende de onzekerheden van het artiestenbestaan. Dat wilde hij me besparen. Ik was natuurlijk zijn kleine meisje. Uiteindelijk was er niemand trotser op mij dan mijn vader. Ik geloof dat om goed te zijn in wat
je doet, je mensen om je heen nodig hebt die in je geloven. Mijn vader zei altijd tegen mij en mijn broer: “Het maakt niet uit wat je doet, als je maar de beste bent.” We waren heel hecht samen, tot het einde van zijn leven aan toe. Ik kon hem soms wel achter het behang plakken. Maar ik mis hem verschrikkelijk.’

De Broer John de Mol ‘Mijn kinderen lijken totaal niet op elkaar. Mijn dochter is een harde werker, net zoals ik, en mijn zoon is overrelaxed. Net zoals mijn kinderen van elkaar verschillen, zo lijk ik ook helemaal niet op mijn broer. Toen hij al in de puberteit zat, speelde ik nog met mijn barbies. Ik ben extravert en sociaal en ontmoet graag nieuwe mensen. John is introvert en gesloten. Eigenlijk schuilt er een verlegen mens in hem. Onze band is pas gegroeid toen we samenwerkten bij Sky Channel.

Na jaren van intensief samenwerken, zie ik hem nu minder vaak. Helaas. In de jaren dat we samenwerkten, merkte ik dat we meer op elkaar lijken dan ik dacht. We zijn allebei zakelijk en keiharde werkers. Maar John is van ons beiden degene die mijn vaders motto echt heeft nageleefd. Hij heeft zoveel energie en passie voor zijn werk dat hij echt belachelijke uren gemaakt heeft. Het doet mij goed om te zien dat hij de laatste tijd bewust meer tijd vrijmaakt voor zijn dierbaren.

Ik heb nog steeds een heel goede band met John. Als ik ergens mee zit, neem ik altijd even contact met hem op. Of dat nou om een zakelijk conflict gaat of over een nieuw project. Hij is mijn klankbord. Ook de zorg voor mijn moeder, die alzheimer heeft, delen we samen. Zeker nu mijn vader niet meer leeft, is het extra fijn om te weten dat ik altijd op hem kan rekenen.’

Door Marjanne Teunissen