COLUMN HASNA EL MAROUDI: ‘ALS VROUWEN NIET DOOR HEBBEN DAT ZE WORDEN ONDERDRUKT, WORDEN ZE DAT DAN?’

Op de lange Marokkaanse sofa zit mijn nicht haar wenkbrauwen bij te werken. Ik ben op familiebezoek in Marokko en zit te keuvelen met mijn tante en haar dochter terwijl zij zich klaarmaken om naar een trouwerij te gaan, wanneer mijn vader plots de kamer binnen komt lopen. Mijn nichtje schrikt zich door zijn aanwezigheid rot. Met haar lange, slungelige armen probeert ze het make-uptasje dat op tafel staat zo snel mogelijk onder de tafel te schuiven. 

 

Mijn tantes gezicht vertrekt. Ze is zichtbaar kwaad. Op haar dochter. Haar ogen spuwen vuur en ze probeert op alle mogelijke manieren te voorkomen dat mijn vader ziet dat haar dochter zich aan het opmaken is en dus gooit ze haar niet bepaald bescheiden lijf ertussen. ‘Weg met je make-up!,’ sist ze.

Ik kijk verbijsterd naar het tafereel en naar hoe mijn vader nietsvermoedend de kamer weer uitloopt. Met moeite houd ik een cynische lach binnen. Mijn vader was op zoek naar de oplader van zijn telefoon en had geen idee wat zich in de kamer afspeelde.

Als vrouw moet je in Marokko respect hebben voor de man. Dat betekent dat je je zedig hoort te gedragen, vooral in de aanwezigheid van mannen. Wie zich opmaakt, is te veel bezig met haar uiterlijk, die is ijdel, en ijdeltuiterij wordt niet gewaardeerd.

Daarom schrok mijn nicht zo. Het is bovendien een automatische reflex die wel vaker optreedt wanneer een oudere man de kamer binnenkomt. Vrouwen stoppen met praten, ze trekken hun hoofddoek recht en staren naar de grond. Dezelfde grond die ze zonder slag of stoot zouden kussen als de man het van ze zou vragen.

Het lullige is dat mijn nicht – begin 30 – ongehuwd is. Naarmate ze ouder wordt, wordt de kans dat ze een ‘geschikte echtgenoot’ vindt steeds kleiner. Ze heeft nog maar een paar jaar voordat ze als oude vrijster te boek zal staan en er geen man meer is die haar wil ‘hebben’. Om haar kansen op de huwelijksmarkt te vergroten draagt ze onder druk van Jan en alleman kilo’s make-up, de mooiste kleding en sieraden. Het hele gezin en aanverwanten houden zich met haar bezig.

Tegen mijn tante zei ik nog dat ze niet zo raar moet doen. Dat mijn vader echt wel wat gewend is. Wereldvreemd vond ze me. Gekke westerling die ik ben. Mijn moeder verontschuldigt zich voor mijn gedrag door te zeggen dat ik ‘voor vrouwenrechten’ ben, alsof dat een geestesziekte is.

Ik ben me meer dan ooit bewust van mijn witte blik en dat geeft me toch ook een machteloos gevoel. Als de vrouwen zelf niet doorhebben dat ze worden onderdrukt, worden ze dat dan wel?

Bovendien: zelf werken de vrouwen, weliswaar onbewust, ook nog eens mee aan het systeem dat hen onderdrukt. Wie daar iets tegen wil doen, moet van zeer goeden huize komen.

Door Hasna El Maroudi
Hasna El Maroudi (31) is redacteur bij de opiniesite Joop. Ze woont met haar man en dochter in Rotterdam