COLUMN: ‘DE MANNEN HADDEN HET ALLEMAAL NIET ZO SLECHT BEDOELD’
Oud-Fox-presentatrice Megyn Kelly baarde in 2015 veel opzien toen ze Donald Trump tijdens het eerste Republikeinse presidentiële debat als openingsvraag vroeg naar zijn seksistische inborst. Ze wilde weten of het temperament dat hij tot dan toe had getoond, het temperament is van een man die tot president verkozen zou moeten worden. Trump had vrouwen onder meer ‘vette varkens, honden en walgelijke dieren’ genoemd. Het bleek een vraag waar Trump allerminst van gediend was. Hoe durfde de rechts-conservatieve presentatrice hem aan te spreken op zijn walgelijke gedrag!
Trumps reactie was te voorspellen: hij dreigde in de toekomst niet zo aardig meer voor Kelly te zijn, zette haar weg als woedende, bloedende vrouw – hij beweerde dat ze uit alle gaten van haar lijf had gebloed toen ze de vraag stelde –, om tot slot zijn trouwe Twittervolgers op haar los te laten.
Kelly wist wat ze zich met de vraagstelling op de hals haalde, zo blijkt uit haar recent verschenen boek Settle for More. Ze had het van mijlenver aan zien komen, maar besloten er niet voor te schuwen. Dankzij de voorspelbaarheid van Trump kon ze zich schrap zetten.
Wanneer je het boek van Kelly leest kom je erachter dat de presentatrice gedurende haar carrière met de ene na de andere seksistische of objectiverende droplul te maken heeft gehad. Zo schrijft ze bijvoorbeeld over een rechter die besluit een rechtszaak in de feestmaand december toch door te laten gaan omdat hij het lekkere wijf Megyn Kelly dan elke dag kan zien. Ze schrijft over de baas waar ze zich als stagiair voor uit de naad werkte, in de hoop op een baan. Hij roept haar uiteindelijk op kantoor, niet om haar een baan aan te bieden, maar om haar te vragen of ze – lekker wijf dat ze is – met zijn zoon zou willen daten.
Ieder voorval dat ze omschrijft deed me ineenkrimpen. Wat de incidenten nog pijnlijker maakt, is de wijze waarop Kelly ze wegwuift: de mannen hadden het allemaal niet zo slecht bedoeld, vroeger ging het er nu eenmaal zo aan toe, en als ze nu zou klagen, zou haar carrière stagneren.
Maar ik moet toegeven: de kaken stijf op elkaar houden en opmerkingen wegslikken, ook ik doe het geregeld. Om de vrede te bewaren, conformeer ik me aan ‘sociaal wenselijk gedrag’. Vaker dan me lief is, laat ik seksistische opmerkingen of handelingen aan me voorbijgaan, omdat ze – op dat moment – het bevechten niet waard lijken te zijn. Pick your battles, zegt men in het Engels zo mooi. Wie op meerdere fronten tegelijk de strijd aan wil gaan, verliest geheid. Maar dat is alleen wanneer je er in je eentje voor staat.
Als er één les is die we kunnen trekken uit het leven en de loopbaan van Megyn Kelly, is het dat in je eentje de strijd aangaan lastiger is dan gezamenlijk. Kelly is de belichaming van de noodzaak van een brede feministische beweging, hoezeer zij zelf het feminisme ook haat.
Door Hasna El Maroudi
Hasna El Maroudi (31) is redacteur bij de opiniesite Joop. Ze woont met haar man en dochter in Rotterdam.