Waarom hadden vrouwen in socialistische landen betere seks?
In de Sunday Review van The New York Times verscheen deze week een interessant artikel over het verschil in kwaliteit van seks, zoals beleefd door vrouwen, tussen Oost- en West Duitsland, voor de val van de Muur.
Ons superieure Westerse beeld van die Oostblokkers is er een van (reis)beperkingen, grijze gebouwen en beklagenswaardige burgers. Zo zagen we het communisme-in-de-praktijk.
Wat daarbij uit het oog werd verloren is dat het, zeker aanvankelijk, vooral voor vrouwen direct na de Tweede Wereldoorlog misschien wel beter toeven was in Oost-Duitsland dan in het Westen. Duitsland als geheel lag in puin. Er was een enorm tekort aan mannen. In Oost-Duitsland leverde dat momentum daadwerkelijk gelijke kansen voor mannen en vrouwen op. Terwijl de West Duitse vrouwen overwegend vasthielden aan de tradities van het huishouden, zagen hun Oost Duitse tegenhangers forse staatsinvesteringen in hun opleiding en banen, genereuze regelingen voor ouderschapsverlof en kinderopvang. Hun ‘handjes’ waren hard nodig en het resulteerden in een veel kleinere tot zelfs afwezige financiële afhankelijkheid van hun mannen.
Na de Val van de Muur is er veel onderzoek gedaan naar de verschillen in de samenlevingen van Oost- en West Duitsland. Het verschil in materiële levensstandaard was evident. Maar er was een bijzondere bijvangst: de vrouwen áchter de Muur waren een stuk meer tevreden over hun seksleven dan die in het Vrije Westen. Het lijkt erop dat het alles te maken heeft met zelfvertrouwen, vertrouwen in de eigen positie. Goede studiemogelijkheden, baanzekerheid, ook als je kinderen kreeg, prima crèches. De positie van de vrouw werd al door Friedrich Engels en later Vladimir Lenin serieus genomen. Ook was er na de Russische Revolutie in Rusland sprake van een soort seksuele revolutie: liefde en seks zouden los moeten komen van economische motieven en posities.
En voordat u OPZIJ van communistische ideeën verdenkt: daar is geen sprake van en daar gaat het hier niet om. Maar dit is een te interessant en emancipatorisch fenomeen om onbelicht te laten.
Over dit fenomeen is een heel aardige documentaire gemaakt. U kunt ‘m hieronder bekijken maar neem de tijd, hij duurt ruim 50 minuten.