“Als ik niet meer mocht acteren, zou ik doodgaan”

Ingrid Bergman speelde van 1935 tot 1982 in tientallen films, waarvan Casablanca uit 1942 een van de beroemdste is. Zowel in haar carrière als in haar privéleven liet ze zich door niemand de wet voorschrijven. Ook het schandaal dat haar carrière bijna verwoestte en waar zelfs de Amerikaanse Senaat zich mee bemoeide kreeg haar niet klein.

Ingrid Bergman begon al op jonge leeftijd met acteren. Na een aantal films in Zweden en Duitsland vertrekt ze met haar echtgenoot Petter Lindström naar de Verenigde Staten. Haar bekendheid als actrice groeit en al snel is ze de lieveling van Hollywood. Haar pure en tijdloze schoonheid, haar energieke persoonlijkheid en haar acteertalent maken haar geliefd bij het publiek. Ze zei ooit: “Als ik niet meer mocht acteren, zou ik doodgaan.”

In 1938 wordt dochter Pia geboren. Ingrid Bergman kiest ervoor zich op haar filmcarrière te richten en ziet haar dochter maar weinig. Eind jaren veertig vertrekt ze naar Italië om samen te werken met regisseur Roberto Rossellini. Als de twee een verhouding beginnen – ze waren beiden al getrouwd – betekent dat bijna het einde voor Bergmans carrière, vooral als ze ook nog zwanger blijkt. Hollywood is geschokt.

“Ik ben van heilige naar hoer gegaan en weer terug naar heilige, allemaal in één mensenleven” (Ingrid Bergman)

Het wordt een schandaal dat zijn weerga niet kent. De filmindustrie spuugt haar uit en het huwelijk met Lindström eindigt in een nare scheiding waardoor ze haar dochter jarenlang niet mag zien. Zelfs de Amerikaanse senaat mengde zich in de kwestie en ontzegt haar als persona non grata de toegang tot de VS. Senator Edwin C. Johnson noemt haar zelfs “a powerful influence for evil” en “Hollywood’s apostle of degradation.” Toch keerde ze in 1955 terug en herwon de sympathie van het publiek. Voor haar rol in Anastasia kreeg ze een Oscar en een Golden Globe.

“Ik heb nergens spijt van. Ik zou een ander leven hebben geleid als ik me druk had gemaakt over wat mensen ervan zouden vinden.” (Ingrid Bergman)

Ingrid Bergman deed haar hele leven precies wat ze zelf wilde en liet zich niet de wet voorschrijven door de tijdgeest of de filmindustrie. Ze stond erop haar eigen Duitse achternaam te gebruiken, ook al had Hollywood liever dat ze de achternaam van haar man aannam of een meer Amerikaanse naam gebruikte. Ook weigerde ze haar wenkbrauwen te epileren en haar tanden te laten bijwerken, zoals in die tijd gebruikelijk was voor actrices. Ze was open over het feit dat haar carrière voorrang kreeg boven haar kinderen en ze hen niet vaak zag. Ze zei in 1980: “Ik voelde me er schuldig over, maar niet genoeg om te stoppen met mijn werk.” Uiteindelijk werkte ze door tot aan haar dood op haar 67e verjaardag op 29 augustus 1982.