Deze vrouw interviewde 100 veroordeelde verkrachters in India

Seksueel geweld is in India een groot probleem. Meerdere afschuwelijke verkrachtingszaken haalden over de hele wereld het nieuws en leidden tot hevige protesten. Maar waarom is het juist in India zo’n enorm probleem? Wie zijn deze mannen en waarom doen ze wat ze doen? Madhumita Pandey wilde dat uitzoeken en praatte voor haar studie criminologie met 100 veroordeelde verkrachters in de Tihar Jail in New Delhi.

Madhumita Pandey groeide op in New Delhi. Haar interesse voor het onderwerp werd gewekt door de afschuwelijke zaak van de 23-jarige studente Jyoti Singh, die in 2012 in New Delhi werd aangevallen en verkracht in een stadsbus. Vijf passagiers en de chauffeur verkrachtten het meisje en mishandelden haar zo erg dat ze twee dagen later in het ziekenhuis aan haar verwondingen overleed. De VN riep de Indiase regering en stadstaat Delhi op om de veiligheid voor meisjes en vrouwen te verbeteren en te zorgen dat verkrachters worden gestraft. Tot nu toe lijkt er echter nog maar weinig te zijn verbeterd. In 2015 vond er gemiddeld in het land elke 21 minuten een verkrachting plaats. En dat zijn alleen nog maar de zaken waarvan aangifte werd gedaan.

Verkrachtingscultuur in India
Pandeys onderzoek is een van de eerste studies die kijkt naar het perspectief van de dader bij verkrachting. Hiermee wil ze onderzoeken hoe de Indiase verkrachtingscultuur in elkaar zit. Ze was pas 22 toen ze de eerste interviews in de Tihar Jail deed. Aan de Washington Post vertelt ze: “Toen ik aan het onderzoek begon, vond ik deze mannen monsters. Maar als je met hen praat, dan besef je dat het helemaal geen bijzondere mannen zijn, ze zijn juist heel gewoon. Wat ze hebben gedaan komt voort uit hun opvoeding en gedachtewereld.” Ze wil hiermee aantonen dat verkrachters niet worden geboren, maar worden gemaakt. Je kunt het probleem in India niet los zien van de maatschappij. “Iedereen wil het laten lijken alsof er iets van nature fout zit bij verkrachters. Maar zij maken deel uit van onze maatschappij. Het zijn geen aliens uit een andere wereld die hierheen zijn gebracht.”

Geen spijt
Volgens Pandey had slechts een enkeling spijt van zijn daden. De meesten ontkenden dat er sprake was geweest van verkrachting. Veel van hen hadden allerlei excuses die hun daden rechtvaardigden of legden de schuld bij het slachtoffer. Pandey denkt dat veel mannen niet beseffen dat wat ze hebben gedaan verkrachting is en nooit hebben geleerd wat ‘consent’ is. Ze stipt aan dat seks een groot taboe is. “Ouders willen de woorden penis, vagina, verkrachting of seks niet eens uitspreken. Als ze zich daar niet overheen kunnen zetten, hoe kunnen ze dan jongens opvoeden?”

Madhumita Pandey hoopt haar werk binnenkort te publiceren. Haar onderzoek kan bijdragen aan meer kennis over hoe een verkrachtingscultuur werkt, en wat er moet veranderen om seksueel geweld tegen te gaan.