Praten over seksueel geweld blijft moeilijk #ikook
1 op de 8 vrouwen is weleens verkracht, blijkt uit een enquête van de Rutgers Stichting uit 2009. 58% van de vrouwen werd het afgelopen jaar ongewenst betast, bleek uit een onderzoek van de NOS. Maar slechts een heel klein deel van de vrouwen doet aangifte.
De hele maand oktober staat in het teken van de landelijke campagne tegen seksueel geweld van Fonds Slachtofferhulp en Centrum Seksueel Geweld. Tijdschrift Viva wijdt er deze week een hele editie aan. Ook startte het blad een campagne op social media waarin vrouwen worden aangemoedigd om te vertellen over hun ervaring met seksueel geweld onder de hashtag #ikook. Aandacht voor het onderwerp is nodig, want het taboe op seksueel geweld is nog steeds groot.
De meeste meisjes en vrouwen doen geen aangifte van aanranding, seksuele intimidatie en verkrachting. Vaak praten ze er helemaal niet over. Ze schamen zich en maken zichzelf verwijten, denken dat het hun eigen schuld was. Afschuwelijk genoeg is ook de omgeving snel geneigd te denken dat het slachtoffer het deels aan zichzelf te wijten heeft. ‘Had ze maar niet …’ hoor je dan. Je moet dus als vrouw zelf maar zorgen dat je niet aangerand of verkracht wordt. Op die manier blijven excuses voor seksueel geweld bestaan en blijft de dader buiten beeld.
Slachtoffers zijn ook bang om niet geloofd te worden. Die angst is niet ongegrond, zagen we onlangs weer. Schrijfster Griet Op de Beeck vertelde over haar ervaring met seksueel misbruik. Pas enkele jaren geleden kwam ze er via therapie achter dat ze als klein kind is misbruikt. Meteen vinden allerlei columnisten, journalisten en ‘experts’ daar iets van. De focus kwam te liggen op de vraag of het wel of niet mogelijk is seksueel misbruik te verdringen in plaats van op hoe dapper is om zo’n persoonlijk verhaal in DWDD te vertellen. Renate van der Zee schreef er een rake column over.
Er is de laatste jaren steeds meer aandacht voor seksueel geweld en dat is goed. Hopelijk durven steeds meer meisjes en vrouwen er wél over te praten, hulp te zoeken en aangifte te doen.