Pop, waar zijn de vrouwen aan de top?
De man-vrouwverhouding in de popmuziek vertoont overeenkomsten met die van Nederlandse hoogleraren: slechts 17% is vrouw. In het dubbeldikke winternummer: deel 1 van een tweeluik over de positie van vrouwen in de popmuziek van Noémi Prent.
Ellen ten Damme: “Vroeger keken ze naar de mannelijke muzikanten naast mij en zeiden “leuke liedjes.” Waarop zij zeiden: je moet bij haar zijn. Je zag ze denken: maar wie zet dan de koffie?”
Roosmarijn Reijmer: “Als je bezig bent met het samenstellen van de radio-playlist kun je vrouwen die goed zijn voorrang verlenen. Dat heeft niemand in de gaten. Als je de macht hebt om dat te doen, waarom zou je dat dan niet gewoon doen?”
Candy Dulfer: “Een paar hele ouderwetse machomannen hebben mij altijd geholpen op een leuke manier. Bij mij was het heel makkelijk, want ik riep niet de hele dag feministische dingen. Ik deed heel stoer mijn eigen dingetje. Dat is een veilige vorm van feminisme.”
Amber Gomaa: “Als iemand zegt: Jimi Hendrix, voor een vrouw? Dan denk ik: fuck you. Ik ga nu naar huis en gitaar oefenen!”
Tessa Douwstra: “Ik herinner me een masterclass van Oleta Adams, zij speelt heel goed piano, zingt en schrijft liedjes. Ze begon haar verhaal met: ‘Ik wil beginnen met jullie vrouwen aanspreken. Als je ergens komt, zorg dat je je shit voor elkaar hebt. Het gaat niet vanzelf. Wees niet onzeker over waar je toe in staat bent. Zorg dat je het allemaal weet, dat als ze het vragen, je zegt: dat is a-mineur.’ Dat heb ik heel erg meegenomen. Ik dacht: wow, ik kan het heft ook echt in eigen handen nemen.”
Celine Caïro over de masculiene radiocultuur: “Het gaat heel vaak over je uiterlijk. Ik ben muzikant en kom met iets waar ik jaren aan heb gewerkt. Dat je dan gereduceerd wordt tot je uiterlijk vind ik lastig.”
Lees het volledige essay over vrouwen in de popmuziek via Blendle (€) of in het dubbeldikke winternummer van Opzij. Of neem een jaarabonnement voor maar 55,90 en krijg een prachtige sjaal cadeau t.w.v. 89,95.
