Het glijmiddel van Camiel Eurlings heet NRC-Handelsblad
We schreven hier al eerder over Camiel Eurlings en zijn losse handjes. Hij slaagt er maar niet in zichzelf te zien zoals de wereld hem ziet. Dit weekend bewees eens en temeer dat Eurlings ook weinig of geen ontwikkelpotentieel biedt, waarschijnlijk bereikte hij zijn maatschappelijke piek tijdens zijn lidmaatschap van de Tweede Kamer, alles erna was te hoog gegrepen. Tot en met het onderhouden van een normale relatie met een partner. Als minister knipte hij vooral lintjes door en zocht de camera’s als er iets te vieren was. Eenmaal in het bedrijfsleven, bij de KLM, leidde zijn ondraaglijke lichtheid tot ontslag. Camiel werd min of meer gered door het koningsschap van Willem-Alexander die daarvoor zijn lidmaatschap van het IOC moest opgeven. Van Willem-Alexander kun je nog zeggen dat hij ‘iets’ met sport heeft, hij reed ooit de Elfstedentocht uit. Bij Camiel Eurlings moest je tot dat moment goed zoeken naar enige affiniteit met fysieke inspanning.
Zijn vertrek uit de politiek zou destijds – aldus Camiel – zijn ingegeven door de wens meer tijd met zijn (toenmalige) vriendin door te brengen en een gezin te stichten. In maart 2010 tekende RTL Nieuws uit zijn mond op
‘Als ik zo dadelijk 45, 50 of 55 zou zijn en ik zou opeens uit de politiek stappen en denken: verrek, ik sta alleen, ik heb nooit aan mijn privéleven gewerkt, dan zou ik een heel eenzaam mens zijn en zakelijk ook niet goed functioneren’.
Collega-Kamerlid (VVD) Charlie Aptroot over Eurlings:
‘Maar in het bedrijfsleven zal hij het ook goed doen. Hij is handig en zeer breedsprakig. Dat laatste moet hij afleren als hij in een bedrijf gaat werken. Daar moet hij kort en bondig formuleren.’
In diezelfde periode noemde Liesbeth Spies (toen vicefractievoorzitter van het CDA) Eurlings ‘enorm gedreven en talentrijk’. Ze zei ook:
‘Hij is in staat lastige dossiers in beweging te krijgen. Hij weet zichzelf ook goed in de spotlights te zetten en de aandacht van de media op zich te richten op de momenten die hem goed uitkomen. Hij is vrolijk en in grote gezelschappen altijd omringd door een groep mensen die met hem wil praten. Het enige wat hij nog had moeten leren op weg naar de top is incasseren, meent zij, want een blauw oog heeft hij politiek nog niet opgelopen. Het is hem steeds voor de wind gegaan.’
Nou, dat hebben we – en Camiel – geweten. Camiel was nog niet weg uit Den Haag of zijn relatie liep op de klippen, zeker in het licht van wat we nu weten een bijzondere ontwikkeling. Zijn carrière in het bedrijfsleven – als we het zo mogen noemen – verliep desastreus. Want hoe kun je denken dat je én president-directeur van AirFrance-KLM kunt zijn én meer tijd voor privé zult hebben? In de politiek is alles denkbaar, in het echte leven niet.
Vorige week was er eerst het tumult rond de verklaring die Camiel Eurlings zijn advocaat Geert-Jan Knoops liet afleggen. Toen die verklaring een in zijn hand afgaande vuurwerkbom bleek te zijn moet Camiel zich tot het NRC-Handelsbald hebben gewend met het aanbod van een ‘exclusive‘: hij zou één keer een interview geven aan deze kwaliteitskrant, min of meer tegelijk zou er dan een persbericht van zijn hand uitgaan voor alle lager geplaatsten zoals u en wij. Dat je als landelijk dagblad zo’n aanbod niet laat passeren, dat is logisch. Maar dat je vervolgens bevraagt, opschrijft en afdrukt wat je afdrukt en je jezelf feitelijk tot glijmiddel van Eurlings degradeert, daarvoor krijgt NRC-Handelsblad terecht van alle kanten klop. We zijn benieuwd naar de editorial in de krant van a.s. dinsdag. Hoe gaat de hoofdredactie uitleggen wat niet valt uit te leggen?
En Eurlings? Dat komt voorlopig niet – en misschien zelfs wel nooit – meer goed. Want hoewel de kwesties onvergelijkbaar waren heeft hij kans gezien zich toch min of meer in de rijen van de Harvey Weinstein van deze wereld te plaatsen: mannen, met (veronderstelde) macht, dan kun je alles maken. Nou nee.