Column Sheila Sitalsing: ‘WereldVREEMD’
Onlangs mocht ik een aula vol verse bachelors van de Erasmus Universiteit toespreken. Slimme, piepjonge economen. Met elke nieuwe lichting afgestudeerden gaat een wereld aan mogelijkheden open, hield ik ze voor. Deze jonge volwassenen gaan de fouten repareren die mijn generatie heeft gemaakt, ze gaan onze troep opruimen, nieuwe structuren bouwen. Van #MeToo naar #everybodyhappy. Veel meisjes ook, in alle maten en kleuren. Dus kon ik het niet nalaten om tussen alle loftuitingen een heel klein beetje te party poopen.
Te zeggen dat we in de statistieken nog steeds zien dat hoogopgeleide vrouwen enthousiast met werken beginnen en ergens na hun dertigste gaan minderen, eruit stappen, soms deels, soms geheel, soms tijdelijk, soms permanent. Dat hier uitstekende redenen voor kunnen zijn, en dat het heerlijk is als je in een rijk land als Nederland in vrijheid die keuze kunt maken. Maar dat ze zich hiermee afhankelijk maken van een ander, terwijl de lekkerste vrijheid de vrijheid is die je zelf kunt betalen.