Er deugt maar één ding niet aan De luizenmoeder: je kunt niet bingewatchen
Na eigenlijk al een tijd geleden te zijn afgehaakt als iets of iemand op een Nederlandse televisiezender als Nederlands topamusement of een Nederlandse top-comedy werd aangekondigd, was er opeens De luizenmoeder. We geven het toe: we zijn voor niet aflevering een thuisgebleven en we zijn er toen ook niet voor gaan zitten.
Maar toen De luizenmoeder het meest teruggekeken programma ooit bleek, deze week, gingen we overstag. Ruim 1.500.000 kijkers, bij aflevering twee – een verdubbeling ten opzichte van aflevering een – can’t be wrong.
Kijken naar De luizenmoeder is extreem leuk. Het is één groot over the top-feest der herkenning. De directeur van de school die ‘iets’ met een lid van de ouderraad heeft gehad of gedaan in de fietsenstalling hoewel daarvan formeel uiteraard geen sprake is. Iedereen weet het en iedereen heeft het erover. Juf Ank die haar hysterische dwangneuroses – zoals een anti-zwaaibeleid – botviert op ouders, kinderen en collega’s. De roddel en achterklap op het schoolplein. Wie gaat bij wie spelen, wat is er nu weer slecht afgesproken? De mogelijk niet altijd schone toiletrollen die zakkenvol de school worden ingedragen door overgemotiveerde ouders. Het homostel – waarvan tot overmaat van ramp er ook nog één zwart is – dat een Chinees dochtertje (juffrouw Ank: ‘die met die oogjes’) adopteerde. En de nieuwe conciërge die ondanks zijn posttraumatische stress stoornis het meeste talent heeft om kiftende kinderen, docenten en ouders in de hand te houden.
U kunt het vandaag nog goed maken door twee afleveringen terug te kijken. Dan bent u a.s. zondag om 20:25 uur (NPO3) helemaal bij en deelt u het geluk met nog (voorspelling) ruim 2 miljoen kijkers. Een klein halfuurtje en dat is, zoals gezegd, het enige minpuntje: de afleveringen zijn te kort en we willen ze allemaal achter elkaar, het hele seizoen, nu.