Column Sofie van den Enk: ‘Zou mijn eventuele aangifte volgens Deneuve en consorten vallen onder de noemer heksenjacht?’

Onlangs ontving ik een filmpje van een onbekend nummer waar ik erg van schrok. Het kwam binnen op mijn telefoon, waaruit ik dus moest concluderen dat de verzender mijn nummer had – en dat maakte het nog directer. Hij schreef dat dit zijn eerbetoon was aan mij. Als openingsbeeld was er een uitgeprinte foto van mij te zien, liggend op een tafeltje. Ik dacht dat het misschien een compilatie was van wat persbeelden van mij. Vrij gedachteloos, licht nieuwsgierig opende ik het clipje. Toen het beeld begon te bewegen, verscheen er boven mijn foto vrijwel direct een mannelijk geslachtsdeel, in erecte toestand.

[blendlebutton]

In de paar seconden die ‘t duurde, spoot het lid zijn zaad mijn foto. Ik had eigenlijk nog nooit een eerbetoon ontvangen, maar ik had me er iets anders bij voorgesteld.

Terwijl de Thalys het landschappelijk doodsaaie Noord-Frankrijk doormidden snijdt, lees ik na mijn Parijse werktripje over de aanvallen op #MeToo. Aanvallen in de sfeer van “het valt toch allemaal wel mee” – gepleegd door vrouwen. In de Volkskrant was er een stuk van wiskundedocent Annelien Jonkman waarin ze bepleit dat vrouwen – juist omdat ze fysiek zwakker zijn – vaak het voordeel van de twijfel krijgen. Dat zou je kunnen zien aan alle valse aangiftes van verkrachting. En in Le Monde ondertekende onder andere Catherine Deneuve een open brief waarin ze een lans brak voor het opdringerig flirten door mannen. Ze kon rekenen op de steun van Silvio grab-‘m-by-the-pussolini Berlusconi. De buitenlandse pers schreef verbijsterde analyses. Franse feministen sprongen uit hun vel en verweten de diva gebrek aan recente ervaringen in het openbaar vervoer, waar de ‘frotteurs’ in volle metro’s een ware plaag zijn. Ze duwen zich onnodig tegen vrouwen aan, soms tot klaarkomen toe. Daaraan blootgesteld; zou de actrice dan nog steeds vinden dat die man het recht heeft haar lastig te vallen, zoals ze schreef in haar brief? Hoeveel oneerbare voorstellen zal zij als oneindig veel bekender persoon met iconische status wel niet gekregen hebben in haar carrière?

Natuurlijk ging dit dubieuze eerbetoon over een grens. Adrenaline en walging raasden door mijn lijf. Na een dag ging de storm liggen en belde ik met de politie om het pad van een aangifte te verkennen. Van de weeromstuit had ik het bericht gewist, en daarmee heb ik het niet makkelijker gemaakt. Eerlijk gezegd ben ik er nog steeds niet uit. De kans dat deze meneer ooit aangesproken of zelfs vervolgd zal kunnen worden is erg klein, zo werd me duidelijk uit het gesprek met de zedenrechercheur. Zou mijn eventuele aangifte volgens Deneuve en consorten vallen onder de noemer ‘heksenjacht’? De stap om actie te ondernemen is groot, ervaar ik ook nu weer. Hoewel niets me echt tegenhoudt, denk ik toch, al dat gedoe: is het ‘t waard? Ben ik murw, pragmatisch? Laf, misschien.

Ik ben geraakt ergens op een intieme plek, en ik laat het gaan. In mijn plaats worden er gelukkig een heleboel valse aangiften gedaan.

Deneuve heeft inmiddels excuses aangeboden aan slachtoffers van seksueel geweld.

[/blendlebutton]