SATIRE: Psychiater Bram Bakker over de gekte van Donald Trump

DOOR Bram Bakker

Er zijn mensen die The Donald als een psychiatrisch geval gezien. Een narcist, dementerend en hartstikke vrouwonvriendelijk. Nee hoor, dat is allemaal fake news volgens psychiater Bram Bakker.

Uit onderzoek is gebleken dat ruim tachtig procent van alle Amerikaanse teenagers al tenminste één psychische stoornis heeft. En de meeste psychische stoornissen steken ergens in het leven vaak weer opnieuw de kop op, dus de percentages onder oudere Amerikanen zullen niet heel veel lager zijn. Je zou kunnen zeggen: de overgrote meerderheid van de Amerikaanse bevolking heeft psychische problemen. Helaas vindt lang niet iedereen behandeling noodzakelijk, waardoor er nogal wat onbehandelde gekte in het straatbeeld van het land van de onbegrensde mogelijkheden waarneembaar is. In Nederland gebruiken we hetzelfde systeem als de Amerikanen om psychiatrische stoornissen vast te stellen, maar het is bij ons gelukkig nog niet zo erg als het daar is, qua hoeveelheid mensen met emotionele problemen.

Ik weet niet of er een verband is met bovenstaande, maar in de VS en ver daarbuiten, zien heel veel mensen de opper-Amerikaan Donald J. Trump ook als een psychiatrisch geval. Deze populaire opinie is echter niet gebaseerd op harde feiten, maar vooral een subjectief oordeel over één van de grootste Amerikanen uit de geschiedenis. Toegegeven, nog niet iedereen heeft dat door, maar @realDonaldTrump (de grootste Twitteraar uit de geschiedenis) zelf al wel, en hij zal al zijn criticasters daar nog wel van overtuigen, weet hij beter dan wie ook. Dat hij ambitieus is en een tikje ijdel heeft niets met psychiatrie te maken, veel mannen die maatschappelijk succesvol zijn hebben dit. En zonder zo rijk te zijn als Trump: qua ijdelheid doe ik niet voor hem onder, qua succes des te meer.

Narcisme is trouwens niet enkel een handicap, sommige mensen gebruiken het als brandstof voor hun maatschappelijke ambities. En daar herkennen we de immens populaire president natuurlijk weer. Maar een narcistische stoornis? Dan moet je er zelf ook last van hebben, volgens de professionele definities van een psychiatrisch ziektebeeld. En Trump is nu niet bepaald iemand die veel last van zichzelf heeft. Als je voorbeelden zoekt van mensen die hun ijdelheid hebben weten te benutten in het bereiken van maatschappelijk succes, dan is de Amerikaanse president een schoolvoorbeeld.

[blendlebutton]

Bij zijn geboorte was hij dankzij zijn vader al schathemeltje rijk, maar hij heeft nooit op zijn lauweren gerust he? Waar de meeste zeventigplussers die voldoende geld hebben vooral gaan golf spelen, witte wijn drinken en op de kleinkinderen passen, gaat Donald keihard door. Een arts uit zijn omgeving gaf er onlangs zijn beroepsgeheim aan door de getallen van de uitmuntende fysieke conditie van de president publiek te maken. Tegenstanders kunnen wel claimen dat hij wel dement lijkt af en toe, overtuigend bewijs ontbreekt. En getallen over zijn psyche werden niet bekend gemaakt, waarschijnlijk omdat er geen psychiaters actief zijn in de omgeving van Trump. En nog even over mogelijke dementie: Donald onthoudt moeiteloos wie er allemaal tegen hem zijn, dus de inprentingsproblemen die veel dementerenden hebben lijken bij hem volledig afwezig. Dat hij af en toe een selectief geheugen heeft is verstandig, en da’s iets heel anders dan een stoornis.

En zo zijn er nog wel wat meer ‘feiten’ die door tegenstanders worden aangevoerd om hem zwart te maken en te suggereren dat hij een soort nutcase is, maar die ‘feiten’ kunnen evengoed op een veel positievere manier worden uitgelegd. Ik neem u even mee langs een paar dubieuze nieuwsfeiten, die waarschijnlijk ook verklaren waarom Trump iedere publicatie die hem niet bevalt terzijde schuift als fake news. In zijn positie zou ik hetzelfde doen.

Al ruim voor het losbarsten van de #MeToo-affaire konden we op een uitgelekte opname horen dat Donald veel verstand heeft van vrouwen. Zelf wist ik het niet, en durf ik het ook niet zo goed, maar ‘just grab them by the pussy’ is natuurlijk wat iedere vrouw het liefste wil. Vrouwen die dit bestrijden zijn in ontkenning, weten we al sinds Freud, en zijn heldere taal hielp Trump vast aan zijn sensationele overwinning bij de presidentsverkiezingen, omdat heel veel vrouwen die te weinig by the pussy zijn gegrabd stiekem op Donald hebben gestemd. The White Kanye houdt ook heel erg van vrouwen. Hij is al drie keer getrouwd en heeft naar verluidt ook buiten zijn huwelijken ruime ervaring met het zwakke geslacht. Dat klinkt onaardig, maar Donald weet zeker dat het zo is. Als de meerderheid der vrouwen laat weten niet spontaan in het kruis gegrepen te willen worden zal Trump er minzaam op wijzen dat ook hier weer sprake is van fake news. Hij heeft namelijk heel goed opgelet bij de biologieles vroeger, en doet gewoon net alsof hij een aap is. Zouden meer mannen moeten doen, we zijn toch niet voor niets sterker dan het andere geslacht?

En dan nog even over die pornoactrice die uit de school klapte over haar affaire met deze gigant. Ze verklaarde dat zijn seksuele prestaties niet erg bijzonder waren, maar vergat er wel bij te zeggen dat ze ook enorme moeite had met het presidentiële geslachtsdeel, dat immens van omvang schijnt te zijn. Moet ook wel natuurlijk, bij een man van 1.90 meter, ruim honderd kilo en de gorilla met de hoogste positie op de apenrots. Voeg daar de fenomenaal goede kapper bij die The Hair Fuhrer heeft en begrijp de vrouwen die zijn bezweken onder zijn immense fysieke aantrekkingskracht. Er schijnen zelfs lesbiennes van seksuele voorkeur te zijn veranderd na het aanschouwen van dit mannelijke wonder der natuur. En dat sommige soortgenoten daar jaloers op zijn, is natuurlijk vooral zielig voor hen. Moet Trump dan al die mooie vrouwen die hem willen teleurstellen? Die Bill Clinton met zijn stagiaire en die sigaar, da’s toch treurig? Donald gaat altijd recht op zijn doel af: the pussy… En de lage trucs van die andere Bill, Cosby, die zijn slachtoffers meestal eerst verdoofde alvorens zijn seksuele behoeften de vrije loop te laten, heeft hij ook niet nodig, Donald J. Trump doet het zonder hulpmiddelen.

Een andere kwaliteit van Trump, die dikwijls verkeerd wordt uitgelegd, is zijn passie voor de familie. Hij is zo dol op zijn vrouw en kinderen dat het af en toe een beetje belastend voor ze is. Dat Melania soms een tikje ongelukkig overkomt heeft maar één reden: ze vraagt zich soms af of ze al die liefde die de machtigste man op aarde haar schenkt, wel waard is. In de schaduw van zo’n grootheid is het lastig bloeien, dat begrijpt ze heus wel. Als hij maar gelukkig is, dat is het hoogste doel in haar leven. En laten we eerlijk zijn: haar echtgenoot lijkt heel tevreden met zichzelf, dat staat vast niet los van haar toewijding.

Dat Trump het Witte Huis ook een beetje probeert te bestieren als een familiebedrijf is in Washington niet nieuw, na de families Kennedy en Clinton. Hoe mooi is het dan dat hij zijn oudste dochter Ivanka zoveel invloed gunt, en en passant haar echtgenoot ook. Dat Jared Kushner aangetrouwde familie is maakt voor Donald niets uit. Dat zijn huwelijk met Ivana, de moeder van Ivanka, eindigde in een drama met zelfs beschuldigingen van verkrachting, zit hem in de relatie met zijn dochter ook helemaal niet in de weg. Donald weet dat Ivanka en haar man volledig zelfstandig zijn, en dat al hun keuzes volledig op vrije wil zijn berusten. Als Jared met Russen wil smoezen moet hij dat toch zelf weten? Of zijn zoon er ook bij was, of niet, het maakt de president niet uit. Sterker nog: hij wil het niet eens weten. Als daar geen onbegrensd vertrouwen uit spreekt? Veel vaders kunnen dat niet, maar dat is toch hun probleem? En natuurlijk vinden mensen het moeilijk om te zien hoe populair Ivanka bij de Chinezen is, maar dat is dan vooral omdat ze zelf niet zo slim waren om hun kroost aan China te koppelen.

En dan nog even over dat geld. Kan hij het helpen dat hij rijk is, en dat Trump een wereldmerk is? Dat was het al lang voordat hij president werd, dankzij zijn moed als investeerder en zijn vermogen out of the box te denken bij het kiezen waar hij in wilde beleggen. Veel vroegere presidenten wilden vooral verdienen aan hun presidentschap, hij heeft dat niet nodig. Sneue democratische voorgangers als Bill C. en Barack O. trekken over de wereld om goedbetaalde praatjes te maken, maar dat heeft hij niet nodig. Hij heeft alles al bewezen, dat was ook niet de reden dat hij president wilde worden. Wie had het anders op zich moeten nemen om America great again te maken? Dat kunnen alleen de hele groten, en iemand moet het doen, toch?

 

We ontkomen ook niet aan een duiding van de enorme media-aandacht: die is er trouwens altijd al geweest. De speech die hij hield op de begrafenis van zijn vader was al legendarisch. Zijn talent om de overledene in zijn waarde te laten door er domweg niets over te zeggen bij de grafrede werd door de kenners al lang geleden gesignaleerd. Het natuurlijke talent om te stralen tijdens een publieke bijeenkomst of voor een camera heeft hij natuurlijk moeten benutten, als zakenman. Het zou getuigen van weinig gogme om je media-potentie (mooi woord ook) niet te gelde te maken. Dat Twitter eindelijk winst maakt is het directe gevolg van de sterrenstatus die hij op dit medium heeft. Jammer dat men hem geen aandelen mag schenken als dank voor bewezen diensten, het zou niet meer dan terecht zijn.

 

Er is een fenomeen in de psychotherapie dat heel goed kan verklaren waarom Donald Trump, naast de enorme schare aanbidders die hij heeft, ook bij een aantal mensen minder geliefd is. Dit staat bekend als ‘tegenoverdracht’, inderdaad: de tegenhanger van de veel bekendere overdracht. In een overdrachtsrelatie gaan er gevoelens van de cliënt richting de psychotherapeut, die eigenlijk voor iemand anders bedoeld zijn. Je wordt bijvoorbeeld boos op je therapeut, maar eigenlijk ben je boos op je vader, vanwege het gevoel dat die je te weinig aandacht gaf vroeger. Kan gebeuren, en een beetje therapeut weet dit en kan daar ook tegen. Omdat de president natuurlijk nog nooit in therapie heeft gehoeven zal dit hem niet bekend zijn. Maar omgekeerd bestaat ook: de therapeut die verdwaalt in persoonlijke gevoelens, die ontstaan in het contact met een cliënt, maar die terugverwijzen naar mensen in zijn/haar eigen geschiedenis. Ook als je geen therapeut bent kun je last hebben van dit soort tegenoverdracht-gevoelens, die worden uitgelokt door iemand die daar persoonlijk niet verantwoordelijk voor is. En hier heeft Donald Trump het lastig: juist door zijn immense succes roept hij veel gevoel op bij mensen die dit ook hadden gewild, maar die nog niet in zijn schaduw kunnen vertoeven. Mensen die als kind ook rijk en beroemd wilden worden, maar die het niet is gelukt. En die zich gefrustreerd en ongelukkig voelen als ze naar Donald kijken, de man die het allemaal wel heeft gepresteerd. Het zijn veel voorkomende menselijke emoties, afgunst en jaloezie, en de meeste mensen schamen zich er ook voor op het moment dat ze het zich bewust worden. Helaas is dat slechts een minderheid: de meeste criticasters van Trump verbeelden zich dat ze onbevooroordeeld en objectief oordelen over hun leider, terwijl dit natuurlijk niet het geval is. Met fake news van politieke tegenstanders je betoog onderbouwen als criticus is best sneu. Donald Trump staat daar ver boven, een kwaliteit die de echt grote staatsmannen kenmerkt. En dat er nog lang over hem gesproken zal worden staat wel vast.

 

 

Bram Bakker is publicist en psychiater, maar dat laatste staat geheel los van wat hier is beschreven. Hij onderhield nooit een behandelrelatie met dhr. Trump en is blij de gelegenheid te hebben gekregen om uiteen te zetten dat de Amerikaanse president psychisch niets mankeert.

[/blendlebutton]