Naomi Wadler. Ze is 11 jaar, zit in de VS nog op de basisschool en nuanceert de beweging tegen wapenbezit

‘De jeugd van tegenwoordig’. Een containerbegrip dat elke generatie opnieuw door oudere generaties wordt gebruikt om de jongeren van vandaag te typeren. En het is elke generatie opnieuw onzin. Steeds is zo’n generatie anders dan de vorige en zo hoort het ook. De babyboomers vormden in de jaren ’60 en ’70 de ‘protestgeneratie’ en hun imago nam bij tijd en wijle mythische proporties aan. Met hun beweging vergeleken valt alles in het niet, zou wordt wel verondersteld.

Als er al iets van waar was, dan komt daar nu een einde aan. In de Verenigde Staten zien we massademonstraties tegen wapenbezit, het begon met de studenten van Parkland waar op 14 februari in de zoveelste shooting 17 doden vielen. Daarna liepen kinderen uit protest weg uit klaslokalen. En vervolgens was er sprake van massademonstraties, dit weekend was er de March for our lives in Washington DC waaraan vele honderdduizenden, vooral jongeren, deelnamen. Daar nam Naomi Wadler het woord:

‘I am here today to represent the African American girls whose stories don’t make the front page of every national newspaper’.

Ze vroeg zich af waarom een African American student die drie weken na Parkland in een school in Alabama werd doodgeschoten het nieuws nauwelijks haalde. Een Amerikaanse studie uit 2017 laat zien dat zwarte vrouwen en meisjes meer dan tweemaal zo vaak het slachtoffer zijn van wapengeweld. De not so convenient truth is het dat blanke doden in het nieuws veel meer aandacht krijgen dan de dood van African Americans.