BREXIT: zo houden we elkaar wel lekker bezig

Gisteren stelde Theresa May, na lang overleg met haar kabinet, de stemming over het Brexit-akkoord door het Britse parlement uit. Tot wanneer? Your guess is as good as ours.

In de ochtend had het Europese hof al besloten dat de Britten ook gewoon kunnen weglopen van welk akkoord dan ook, als ze er zin in zouden hebben. Twee jaar onderhandelen down the drain.

De onvoorstelbare puinhoop die de Brexit lijkt te kunnen worden – als-ie het al niet is – leidt misschien wel te te veel de aandacht af van de vraag wat de ongetwijfeld briljante geesten die ooit het samengaan van onze landen in duizenden pagina’s vastlegden, aan scenario’s en kansspel theorieën hebben gedaan.

U kunt zich misschien nog wel herinneren hoe het onderbuikgevoel van velen, waaronder niet de minste hotemetoten – we denken aan parlementariërs en zelfs leden van regeringen – suggereerden dat Griekenland er maar gewoon moest worden uitgegooid. Wisten zij veel. Geen enkele afspraak, ooit gemaakt, bleek te voorzien in de uitzetting van welk toegetreden land dan ook. Griekenland zou er zelf voor kunnen kiezen, zoals de Britten nu. Maar niemand kan Griekenland of Groot Brittannië dwingen tot wat dan ook.

De Europese Unie moest er komen en blijven. En we komen er kennelijk alleen proefondervindelijk achter wat ons kan overkomen. Het goede nieuws: wij burgers hebben niet eens een informatieachterstand op die boven ons gestelden. Wij weten niet zoveel. En dat geldt ook voor hen.

Overigens hebben we nog gewoon tot ver in maart 2019 de tijd. En waarschijnlijk staat ook nergens geschreven dat elk tijdstip ook weer een ander tijdstip kan worden. Anything goes. Want het is wel politiek.

De boven ons gestelden amuseren zich intussen ongetwijfeld kostelijk in Brussel, als ze al niet tegen meer dan marktconforme emolumenten onderweg zijn naar Straatsburg.