Man over vrouw: Hugo Borst over de vrouwen in zijn leven
Bij het afscheid van Carin Gaemers als meest invloedrijke vrouw kon het niet anders dan dat we op bezoek gingen bij Hugo Borst (1962). Het was immers Hugo met wie zij de barricades opging. Ze presenteerden met zeldzaam succes hun manifest Scherp op Ouderenzorg. En dat allemaal dankzij — of liever gezegd als gevolg van – het feit dat hun moeders wegens dementie in hetzelfde verpleeghuis waren opgenomen, waar Hugo en Carin elkaar vonden in hun woede over de slechte zorg voor dementerenden.
MA
“Mijn moeder was denk ik in zekere zin best wel feministisch. Ze schreeuwde het niet van de daken, maar op verjaardagen kon ze wel, als ze getergd werd – dat heb ik van haar – ineens opkomen voor tante Klazien, die aan de leiband liep van ome Huib. Tante Klazien liet zich ringeloren. Als ome Huib zei: ‘Panter! Naar huis.’ Zei m’n moeder: ‘Je ziet toch dat ze net een sigaret heeft opgestoken! Gewoon blijven zitten, Klazien.’ Nou ja, dat dus, op micro-microniveau. En je moest vrouwen niet afzeiken, dan roerde ze zich ook. Maar dat kwam niet verder dan de verjaardagen. Mijn moeder hield er niet van buiten haar huis te treden. Zij was koningin in haar eigen huis.
“Die verjaardagen waren memorabel, iedereen was er klokslag acht uur. En dan ging kleine Hugo met de koekjes rond. Oh, nee eerst het gebakje − en dan wel goed gebak, hè! En rond half negen het tweede kopje koffie met een koekje. Om negen uur kwamen de borrels, dan gingen er een lijstje rond en kon je aanvinken watje wilde drinken. M’n vader hielp met inschenken en ik mocht helpen met rondbrengen. Ik vond dat fantastisch. Er waren hapjes gemaakt: ham met asperges, gevulde eieren, dadels met monchou, en bekertjes op tafel met verschillende sigaretten. M’n tantes dronken sherry, Campari of wijn.
“Die familiebanden waren heel hecht en leuk. En nog steeds. Een keer in de twee jaar hebben we een Borsten- dag, dan zien we elkaar allemaal.”
Geen advocaat met slagroom, dat was voor oma en die was er niet ’s avonds, die werd op zondagmiddag gehaald. Er werd wel gedronken maar niemand werd dronken. Bij ons ontstonden altijd leuke discussies met mijn moeder, die van alle aangetrouwde Borsten – de Borsten waren voornamelijk mannen – wel de felste en de meest linkse was. Ze stemde gevarieerd op PvdA en D66 en de rest van de familie op het CDA of de VVD. Mijn moeders zussen waren ook felle donders, die liepen te hoop tegen mijn conservatieve ooms.
No products found
“Het geloof speelde niet zo’n rol, wat dat betreft was het al aardig ontzuild. Mijn moeder was katholiek, mijn vader gereformeerd en in 1951 zijn ze Nederlands Hervormd getrouwd, dat was het compromis. Mijn ouders hebben het geloof uit respect voor hun nog levende ouders een beetje aangehouden, maar ze gingen niet naar de kerk. En op een gegeven moment heb ik ook gezegd: ‘Ja, ik ga niet meer bidden, hoor.’ Dat vonden ze prima. Toen was ik acht, tien jaar misschien.
“Die familiebanden waren heel hecht en leuk. En nog steeds. Een keer in de twee jaar hebben we een Borsten- dag, dan zien we elkaar allemaal.”