Het succesnummer van 2018: de witte heteroseksuele man
In De Volkskrant van vandaag ruim aandacht voor Peter de Wit (60), bedenker en maker van de legendarische en hilarische strip Sigmund. De Volkskrant spreekt van ‘de cynische psychiater die patiënten tot zelfmoord drijft’.
De Wit spreekt open over zijn ‘worstelingen’ zoals die met de cartoon over witte heteroseksuele mannen die uiteindelijk op 18 oktober in een geheel nieuwe versie in de krant verscheen.
De Wit werd geïnspireerd door een column van Theodor Holman in Het Parool van 4 oktober j.l. ‘Voor mij een ideaal startpunt voor een strip’, zegt De Wit. ‘Ik wil geen suf onderwerp, en hier zit van alle kanten spanning op. Iedereen wordt hier boos om.’
Holman voert een gesprek met een denkbeeldige partner die met hem in debat wil. Waarover?
“We moeten af van het witte heteroseksuele superieuriteitsdenken door witte mannen waardoor witten altijd de voorkeur zullen geven aan heteroseksuele andere witten waardoor ze elkaar voortdurend de bal toespelen en zodoende discrimineren zij onbewust allerlei groepen, zoals zwarten, zwarte homoseksuele mannen, vrouwen, zwarte lesbische vrouwen, en andere minderheidsgroepen zoals moslims, en nog niet nader genoemde lbhgi-mensen, kanslozen en kansarmen en andere slachtoffers van het kapitalisme.”
Holman doet daarover – dat is nu eenmaal ook zijn rol als columnist – nogal badinerend. Maar De Wit had inmiddels de link gelegd met de apartheid in Zuid-Afrika. ‘Ik moest denken aan die bankjes bij busstations, waar vroeger alleen witte mensen mochten zitten.’
No products found
Het leverde uiteindelijk een cartoon op, u ziet ‘m hier. Twee bankjes: de een met een dwarsdoorsnede van de bevolking, de ander met twee witte mannen waaronder Sigmund.
De tekst, slechts vijf woorden: ‘Nou, daar zitten we dan.’
In Het Financieele Dagblad vorige week een overzicht van veel zaken uit 2018. Maartje Laterveer schrijft onder de kop ‘Het jaar waarin vrouwen weer niet doorbraken‘ over de treurige situatie als het gaat om het (niet) behalen van doelstellingen van doorstroming van vrouwen in de top.
Een paar citaten:
‘In het huidige tempo duurt het, aldus diezelfde index, nog zeker twee eeuwen voor de wereld een beetje gelijk verdeeld is tussen mannen en vrouwen.’
‘Er zijn bitter weinig topvrouwen bij gekomen afgelopen jaar. Per saldo nul. Dat betekent dat er in Nederland van de bestuurders nog altijd slechts 6% vrouw is en van de commissarissen 25%. Het wettelijk streefcijfer voor beide functies is 30%.’
De positie van de witte heteroseksuele man? Die is zoals-ie is. Hij zit op dat andere bankje.