Hoe is het eigenlijk met uw Dry January?

Lukt het een beetje? Ook bij OPZIJ doen we een serieuze poging. Geen idee waar we het over hebben? Dat zal toch niet? We hebben het over de inname van alcohol in al zijn verschijningsvormen die in de meeste mensenlevens sublimeert in welke decembermaand dan ook.

In januari 2013 ging in het Verenigd Koninkrijk de eerste Dry January-campagne van start, via de vrijwilligersorganisatie Alcohol Concern. Dat leverde toen zo’n 4.000 deelnemers op, statistisch verwaarloosbaar. In 2014 werden het er 17.000 en hoewel dat een forse groei was kun je dan nog altijd niet spreken van een volksbeweging. Maar inmiddels is dat anders, naar verwachting bevindt op dit moment 1 op de 5 Britten zich in een periode van zelf opgelegde drooglegging.

Dat gevoel – na zo’n overdadige decembermaand – dat het nu echt wel even genoeg is geweest kennen de meesten van ons wel. Teveel eten, teveel drinken. En voor sommigen van ons ook nog altijd roken. Da’s altijd teveel. Vanaf pakweg 1 of 2 januari van het nieuwe jaar klotst de motivatie tegen de plinten en treft daar zelfde bewegingen als stoppen met roken en afvallen.

Maar ja, laten we eerlijk zijn: goede voornemens is één, implementatie is iets anders. Toch is er in de driehoek eten-drinken-roken (zeg maar: de moeder van alle goede voornemens) iets opmerkelijks aan de hand als het gaat om drinken. Want uit een onderzoek van de universiteit van Sussex blijkt dat deelnemers aan een Dry January ook de zes maanden na januari zich bewust zijn van risico’s en minder drinken dan voorheen. Na die zes maanden zijn de verschillen niet meer zo significant, begrijpelijk: dan is het hartje zomer.

Zoals dat ook met Black Friday ging raakt Dry January nu ook in ons land in zwang. Dat betekent dat de horeca en drankenhandel posities kiest door alternatieven te bieden. Ze sponsoren ons niet maar Gall & Gall doet hier wat suggesties.