We zijn het helemaal eens met de ChristenUnie: direct stoppen met uitzetten van kinderen

Over een tijdje zijn er weer verkiezingen, de Provinciale Statenverkiezingen op 30 maart. De uitslag heeft rechtstreeks gevolgen voor de samenstelling van de Eerste Kamer en is bepalend voor alle wetgeving die er in de Tweede Kamer wordt bedacht. En dus is het nu tijd voor de politieke leiders om weer eens vingertje in de samenleving te steken om de gevoelstemperatuur van de kiezer in beeld te krijgen. Want de verliezers van de vorige keer – de PvdA bijvoorbeeld – zijn aan het hergroeperen. En zo’n Regeerakkoord, da’s leuk maar het moet je niet in de weg zitten.

Zo zien we de VVD eindelijk een ‘volkspartij’ worden, in elk geval gelet op de manier waarop de leiders zich uitlaten. Met name Mark Rutte en Klaas Dijkhoff schuiven op richting Jacobse en van Es. (Dat is ook leerzaam voor Thierry Baudet die begin vorig jaar in een uitzending van Jinek stelde die heren niet te kennen).

Dat er de afgelopen jaren honderden migrantenkinderen werden uitgezet of daarvoor werden gereedgemaakt is één ding maar zodra de kinderen een gezicht krijgen in de media, dan wordt het een ander verhaal. Dan schaart het kiezersvolk zich achter die drama’s en verliest een Regeerakkoord z’n waarde.

Dit weekend kantelde het standpunt van het CDA als het gaat om het kinderpardon. Er volgt nu onderzoek naar de regels en de toepassing. Zoals dat gaat met onderzoek: dat neemt wel even. Zoiets wordt zomaar over de verkiezingen getild.

Intussen gaat het ‘beleid’ ongewijzigd door. En dat nu vindt de ChristenUnie onaanvaardbaar. En dat lijkt het ons ook. Want zelfs als de kans klein is dat er op basis van nieuwe inzichten straks kinderen niet worden uitgezet die dat onder de huidige inzichten wel overkomt, moet ogenblikkelijk nu alles ‘on hold’.

Met dit standpunt zou de ChristenUnie de verhoudingen binnen de coalitie ‘verder op scherp zetten‘. Nou, dat moet dan maar.

Want dat zou al veel eerder gebeurd moeten zijn, een fatsoenlijk land zet geen kinderen uit naar een land dat ze niet of nauwelijks kennen en waar ze alle maatschappelijke aansluiting zullen missen.