Een vrouw als paus. Zou dat iets uitmaken? ‘De kerk moet ten eerste zijn arrogantie afleggen’

Ze waren bij elkaar, 140 mannen, in Rome. Het moest maar eens afgelopen zijn met dat seksueel misbruik. En het onder de mat vegen van de klachten erover.

Het zag er allemaal indrukwekkend uit, er werden grote woorden gesproken. Maar er gebeurt per saldo eigenlijk niets. Waarom niet gewoon iemand die zich eraan schuldig maakt én ontslagen én aangegeven bij de politie. Dat hebben normale mensen toch met elkaar afgesproken?

Dat moet al het eerste misverstand zijn van ons leken: hoezo normale mensen? De paus, de bisschoppen, de priesters: dat zijn geen normale mensen. Ze zijn de uitverkorenen van een Groter Iets en daarom boven ons gesteld. Daarop kun je toch niet normale wetten en maatschappelijke mores willen toepassen?

In De Volkskrant van gisteren en vandaag op twee pagina’s opinies waarin wordt gesuggereerd dat het met vrouwen anders zou zijn gegaan. Van een luidt de kop ‘Koppel priesterschap los van geslacht, geaardheid of levensstaat’. En het begint met ‘Onder invloed van het Vaticaan staat de ontwikkeling naar vrouwelijke en gehuwde ambtsdragers binnen de Nederlandse kerk onder druk.’

Dat is een boeiende suggestie maar het tweede artikel komt waarschijnlijk dichter bij de oplossing. Het is vandaag de Brief van de dag, van Danielle van Dijk uit Utrecht. De tekst luidt:

‘Paus Franciscus heeft een allereerste begin gemaakt met de aanpak van seksueel misbruik binnen de rooms-katholieke kerk. Toch slaat hij volledig de plank mis. Het gaat hier niet alleen om seksueel misbruik, maar om veel meer! Het gaat om macht en machtsmisbruik. De arrogantie van de macht is waar het om gaat: macht over de gelovigen door te bepalen wat zondig is en wat niet, macht over vrouwen als zouden zij minderwaardig zijn in de ogen van God (vrouwen mogen geen priester worden; laat staan bisschop, kardinaal of paus) en vooral ook macht over kinderen en jonge jongens.

Wat is anno 2019 dan een goed eerste begin? Wat zou de paus nu concreet kunnen doen? Dat is niet zo moeilijk; een kind van deze tijd kan het bedenken.

De kerk moet ten eerste zijn arrogantie afleggen, dan de daders flink straffen en uit hun ambt zetten. Vervolgens direct vrouwen een gelijkwaardige plaats geven, het celibaat afschaffen en homohuwelijken tussen priesters toejuichen. Misschien is er dan nog toekomst voor de katholieke kerk. Misschien, maar dan moet het roer nu radicaal om. Nu moeten er spijkers met koppen geslagen worden.

Zou het sneller gaan met een vrouw als paus?’

Vooral de zinsnede ‘De kerk moet ten eerste zijn arrogantie afleggen’ lijkt de weg naar de oplossing.

Want laten we wel zijn, ook daar waar vrouwen het in de kerk voor het zeggen hebben of hadden, de nonnenkloosters, barstte het van de misstanden.