Doorrekening klimaatakkoord: dit moet u nog even lezen….
Alsof het al niet genoeg was werden we gisteren overvallen door een lawine van berekeningen, cijfers, veronderstellingen, duiding en uitleg. Aanleiding: de doorrekening van het klimaatakkoord door het het CPB en PBL.
Conclusies, samengevat;
- we halen de doelen op deze manier niet;
- er zijn flinke inkomenseffecten voor huishoudens en die zijn én niet positief maar én ook nog eens onzeker;
- de verdeling van de pijn is onevenredig, bedrijven moeten méér dan nu is voorzien;
- maar de kosten vallen mee.
Dat laatste punt – de kosten vallen mee – daarover willen we het even hebben. Al was het maar omdat de media die kostenmeevaller breed uitmeten.
‘De kosten voor de hele samenleving komen uit op de tussen de 1,6 en 1,9 miljard euro per jaar. In december werd nog gerekend op 3 tot 4 miljard per jaar.’
Dan denkt u ongetwijfeld: mooi, een flinke meevaller.
Maar dan wordt het interessant om de methodiek te bekijken. Want alles wat als een ‘overdracht’ kan worden gezien, wordt niet meegerekend. Belastingheffing – meer of minder – wordt bijvoorbeeld als een ‘overdracht’ gezien: dat geld gaat binnen onze samenleving van A (u en wij) naar B ( de Overheid) en is daardoor per saldo ‘0’.
Iets zegt ons dat u en wij dat niet zo voelen, bij ons is het betalen van belasting gewoon ‘eruit’. Dat voelt zeker niet als ‘0’.
Maar als wij nu en in de toekomst – die ramingen gaan tot 2030 en 2050 – meer belasting betalen om welk klimaatakkoord dan ook te betalen, dan kan de staat nog altijd stellen dat de kosten meevallen. Want die belasting was immers een ‘overdracht’ en beïnvloedt de ‘kosten’ niet.
Een klimaatakkoord moet er komen, daar zijn we het allemaal over eens. Maar het zou ook helpen als de Overheid volledig open kaart speelt en niet allerlei mistige definities hanteert en vervolgens diep wegstopt. Het riekt nogal naar die belofte van vorig jaar over onze energierekening voor 2019. Heeft u daar nog iets over gehoord?