Met een legging. Ben je dan aangekleed? Of niet?

The Observer is in de Verenigde Staten het campusblad van twee universiteiten,  de University of Notre Dame en het ‘vrouwen’-college St. Mary’s. Ze liggen ergens tussen Chicago en Cleveland, in het noorden. Een gemiddeld deel van Amerika, niet heel progressief, niet heel conservatief.

Toch ontving The Observer vorige week een ingezonden brief van Maryann White, moeder van vier zonen. Daarin de oproep aan meisjes en vrouwen om niet langer leggings te dragen, althans niet als dat het enige kledingstuk is dat heupen en benen bedekt.

Motivatie: ‘…. leggings made it hard for men to control themselves….‘.

Maryann White maakt voor zover bekend deel uit van de christelijke cultuur en daarin wordt een dergelijke overweging de laatste eeuw niet of nauwelijks meer gehoord.

Wel zullen de wat oudere lezers zich kunnen herinneren hoe je in de jaren ’50 en vroege jaren’ 60 van school werd gestuurd als je als vrouw een lange broek droeg. Om een paar jaar later met hetzelfde te worden geconfronteerd als je een te kort rokje of jurk droeg omdat je je een Mary Quant-fan toonde.

U begrijpt, het bleef niet bij die ene brief, er volgende er binnen een paar dagen nog zo’n 35 en intussen explodeerde de hashtag #leggingsdayND.

Er werden – uit solidariteit – heel wat foto’s gepost van vrouwen én mannen die zich al legging-dragend solidair verklaarden met de kennelijke aanstichters van het door Maryann White verafschuwde gedrag. Het is niet bekend of ze nu haar jongens binnenhoudt.

In 2017 weigerde United Airlines twee vriendinnen omdat ze (niet meer dan) leggings droegen. Op het tumult op social media dat daarop volgde haakte Puma handig in: iedereen die een ticket van United Airlines kon tonen kreeg 20 procent korting op een aankoop.

Intussen ontgaat The Observer de portée van de discussie, in een hoofdredactioneel is te lezen:

‘Why has the legging controversy generated a larger impact than other controversial topics? Students and community members have spent hours debating the merits and faults of a popular clothing choice. But where is the willingness to speak up about other issues with substantial policy implications, legally and on campus?’

Ze kennen daar kennelijk hun recente geschiedenis niet. Haardracht, make up, muziekkeuze en kleding komen tenminste eenmaal per generatie op als een bron van discussie en controverse die onderhuids over veel meer gaat.