En nu mag Doornroosje ook niet meer?
In De Volkskrant vandaag aandacht voor wat de Leidse hoogleraar Ton van Raan overkwam. Jaren geleden bedacht hij de term ‘schone slaapster’ voor wetenschappelijke ontdekkingen die er wel al zijn maar om allerlei redenen nooit de aandacht trokken. En dan opeens wel, omdat ze het op basis van kwaliteit meer dan verdienen.
Ton van Raan stuurt artikelen in naar ondermeer de Journal of the Association for Information Science and Technology (Jasist)
De afgelopen jaren ging het om tientallen wetenschappelijke artikelen, met titels als ‘Het hartslagspectrum van schone slaapsters’, ‘Waarom en hoe kunnen schone slaapsters ontwaken?’ en ‘Prefereren jongere schone slaapsters een technologische prins?’ Van Raan vindt het belangrijk want er ligt mogelijk veel in de laadjes van de wetenschap, wachtend op aandacht. Het is niet meer of minder dan het werven van medestanders voor mogelijke doorbraken die nog niet door de gevestigde orde werden omarmd.
Zijn taalgebruik was nooit een probleem maar opeens is het dat wel.
No products found
Cassidy Sugimoto, een vrouwelijke wetenschapper van de Universiteit van Indiana, maakte vorig jaar bezwaar. Ze vindt het allemaal ‘te lijdzaam. ‘Het gevolg is een beeldspraak die intelligente vrouwen verbindt met kortstondige bijdragen aan de wetenschap, en mooie vrouwen met vertraagde erkenning.’
Inmiddels vindt hoofdredacteur Julia Khanova dat ook: ‘De taal gebruikt in het manuscript, te weten de term schone slaapsters, wordt door de redactie onacceptabel geacht’.
De affaire lijkt Part Deux in de strijd om Doornroosje. In 2017 pleitte de Engelse Sarah Hall voor een verbod toen ze begreep dat haar kinderen het op de basisschool voorgelezen kregen.
“Seksueel gedrag en toestemming daarvoor is een belangrijk onderdeel in het sprookje van Doornroosje”, vond ze. Ze zag het licht door de hele ‘MeToo’-discussie: de subtiele verborgen boodschap in Doornroosje. Volgens haar helpt het een cultuur in stand houden waarin toestemming geven voor intimiteiten niet als belangrijk wordt gezien. “Het is een indicatie hoe diepgeworteld dit soort gedrag zit in onze samenleving”.
Het sprookje mag van haar niet meer op de basisschool, maar het hoeft niet helemaal in de ban. Haar suggestie: het kan ‘als controversieel onderwerp besproken’ worden door oudere leerlingen en studenten.
Tja, wat zullen we daar eens van vinden?