Nu kijken: Bob Dylan, Joan Baez. En Hattie Carroll…..

Ga er maar eens goed voor zitten. Bijna 2,5 uur duurt Rolling Thunder Revue, een documentaire van Martin Scorsese over de ‘wederopstanding’ van Bob Dylan in 1975.

Legendarisch werd hij al in de jaren ’60 maar opeens leek het over, hij verdween in een zelfgekozen isolement. Althans, dat waren de speculaties. En toen, in 1975, was er de Rolling Thunder Revue waarmee Dylan en zijn gevolg toerden langs zalen met maximaal 3.000 toeschouwers. Tot grote frustratie van zijn manager die locaties met 20.000 toeschouwers voor ogen had. Onderweg schoven er allerlei artiesten aan, we zien Joni Mitchell, Roger McQuinn. En zelfs een jonge Sharon Stone.

Dylan’s muze voor vele jaren, Joan Baez, doet mee en dat levert een prachtig moment op waarbij Dylan haar confronteert met haar keuze om te trouwen. Zelf is hij inmiddels ook getrouwd. Dat de  liefde tussen Baez en Dylan kennelijk onmogelijk is – of in elk geval niet een voor beiden voor de hand liggend resultaat oplevert – is op dat moment de onvermijdelijke conclusie. Altijd bij elkaar, toch getrouwd met een ander. Het wordt niet uitgesproken maar er is een zichtbare ongemakkelijkheid, bij allebei

De film barst van de prachtige momenten. Nog één: het moment waarop Dylan The lonesome death of Hattie Carroll zingt:

Hattie Carroll was a maid in the kitchen
She was fifty-one years old and gave birth to ten children
Who carried the dishes and took out the garbage
And never sat once at the head of the table
And didn’t even talk to the people at the table
Who just cleaned up all the food from the table
And emptied the ashtrays on a whole other level
Got killed by a blow, lay slain by a cane
That sailed through the air and came down through the room
Doomed and determined to destroy all the gentle
And she never done nothing to William Zanzinger
And you who philosophize disgrace and criticize all fears
Take the rag away from your face
Now ain’t the time for your tears