Één miljoen biertjes: Gebrouwen door Vrouwen 

Het begon als een hobby, maar inmiddels hebben Tessel en Do de Heij, zussen en eigenaars van het speciaalbiermerk Gebrouwen door Vrouwen, een belangrijke plek ingenomen in het bierlandschap. In 2018 zijn er een miljoen biertjes gedronken van dit biermerk. De twee ondernemers zagen dit jaar bovendien een lang gekoesterde wens in vervulling gaan: een eigen bar – met eigen bier – in hun eigen Amsterdam. OPZIJ dronk aan die bar een biertje mee.  

Jullie gaan als een speer. Een hele prestatie en in deze markt best opmerkelijk!
Do: “Er zijn niet veel vrouwen van onze leeftijd die een tastbaar product hebben. Waarschijnlijk spreekt dat tot de verbeelding, vooral in zo’n mannenwereld.” 
Tessel: “Afgelopen zaterdag was ik op een bierfestival. Daar stonden twee jongens een biertje te bestellen. Een van hen bestelde onze Gin Weizen. Die ander wist niet wat dat was. Waarop die jongen zei: Gebrouwen door Vrouwen, ken je dat niet?!”

Het ultieme compliment. Nog even terug naar hoe het allemaal begon, vier jaar geleden. 
Do: “We waren altijd al dol op bier. Dat komt denk ik omdat we allebei op hockey zaten (lacht) daar krijg je dat wel mee. Bij het bedrijf waar ik destijds werkte hadden we een Amerikaans-Deense stagiair. Op vrijdagmiddag gingen we altijd zijn eigen gebrouwen bier drinken. En dat bleek lekker, veel lekkerder dan een Heineken pilsje. Ik dacht eerst dat thuis bierbrouwen illegaal was, omdat je ook niet mag stoken. Maar dat was niet zo en bovendien is het helemaal niet zo ingewikkeld, het is eigenlijk net als soep: je gooit een paar dingen in de pan. Alleen duurt het gistproces wel vrij lang. Zo groeide het al snel uit tot een hobby. Ik heb wel vaker een hobby gehad, maar dit was wel echt een serieuze hobby. Twee jaar lang hebben we houtje-touwtje geleerd hoe het moet.”

Tessel: “Als we thuis gingen brouwen duurde zo’n sessie wel acht uur. De hele dag hingen we boven de pannen, daar krijg je rode konen van. Als we ’s avonds doorgingen naar de kroeg vroegen onze vrienden: wat hebben jullie gedaan?! had die hobby toen. Dit was voordat de speciaalbierpakketten bij de Hema lagen. Als het dan was gelukt een goed biertje te brouwen, organiseerden we een feestje. Of we gaven onze biertjes weg als verjaardagscadeautje.” 

Wanneer werd het opeens serious business? 
Tessel: “De kroegeigenaar van De Parelin de Westerstraat kreeg het in handen. Die vond het fantastisch en zei: ik wil jullie bier op de tap.”
Do:“Daarna ging het snel. Vooral door mond-op-mond reclame.”

Ondertussen hadden jullie wel een vaste baan.
Tessel:“Ja, dat werd op een gegeven moment lastig. ’s Ochtends voor werk, als ik nog scherp was, ging ik bijvoorbeeld facturen versturen.“Omdat een groothandel 10.000 liter bier van ons wilde afnemen besloten we onze baan op te zeggen. De pr en marketing moesten we wel zelf doen, maar hierdoor konden we grote slagen maken.”

Do:“Vergeet de Biertuin niet (lacht). De Biertuin belde! Dé plek waar je biertjes gaat proeven. Dat was voor ons op dat moment het hoogst haalbare.”

Tessel:“We durfden daar eerst echt niet zelf langs om onze bieren te promoten. Dus wij waren enorm trots toen we daar op de tap zaten. Vervolgens wilde een van de Biertuin-oprichters een afspraak met ons. Ik was superzenuwachtig voor het gesprek met de grote baas.”

Waarom?
Tessel:“Ik dacht: er is iets helemaal misgegaan. We hebben te veel geld voor ons bier gevraagd. Of iemand is doodziek geworden van ons bier. Ik had buikpijn van de zenuwen. Maar dat bleek helemaal niet nodig. Hij vertelde dat hij ons bier zo leuk vond en het wilde uitrollen naar al zijn zaken.”

Vanwaar die bescheidenheid of onzekerheid?
Tessel: “Je zit zo in je dagelijkse strubbelingen. Dat je denkt: alles gaat mis. Daardoor ben je je niet altijd bewust van de positieve dingen.” 

Dit is een fragment van een interview, geschreven door Noémi Prent. Het volledige stuk staat in het oktober/november 2019 nummer van OPZIJ.