Doelgericht

“Bij het Prins Claus Fonds zeggen we ‘cultuur is een basisbehoefte’. Cultuur is wie je bent en cultuur is je identiteit. Wie definieert jouw cultuur? Cultuur kan door jou gedefinieerd zijn, door geschiedenis, door je omgeving. Maar uiteindelijk is het jouw identiteit. En dat moet je respecteren.” In gesprek met Joumana el Zein Khoury (44), directeur van het Fonds.

Zou je iets willen zeggen over hoe je je werk organiseert? Hoeveel mensen werken er, hoeveel mannen en hoeveel vrouwen? Al gok ik voornamelijk vrouwen?

“Haha, we hebben één man op kantoor. We proberen het echt, maar het lukt niet.”

Dat is wel echt iets van NGO’s en goede doelen: er werken voornamelijk vrouwen. En er zijn veel vrouwelijke directeuren.

“Ja, in de culturele sector zijn de vrouwen in de meerderheid. Bij het Prins Claus Fonds (PCF) zijn er sinds de oprichting drie directeuren geweest: allemaal vrouwen. Het is eigenlijk wel fijn. Ik weet niet precies waarom. Nou ja, ik denk dat ik het wel weet: vrouwen hebben meer affiniteit met kunst en cultuur en zo. Misschien ook omdat het minder goed betaald. Ik weet niet of dat er wat mee te maken heeft. (Lacht)

Dit jaar heb ik een Breakfast Club opgericht met collega-directeuren, waaronder ook een aantal mannen. Heel informeel.” 

Hoe ben jij je op die stoel terechtgekomen?

“Ik ben 13 jaar geleden voor het PCF naar Nederland verhuisd, toen nog als medewerker. Ik werkte als freelancer in Parijs: ontwikkelingssamenwerking en fondsenwerving in de Arabische culturele sector. Ik had veel verschillende cliënten, waaronder het PCF. Toen was er een vacature waar mijn naam opstond. (Lacht). Dat was in 2006.”

Je hebt arts & administrationgestudeerd?

“Ja, ik heb eerst rechten gestudeerd. Dat heb ik vier jaar gedaan, en heb ook altijd gedacht dat ik advocaat wilde worden. Dat was mijn droom vanaf mijn tiende. Een rare droom om te hebben, het is niet zo’n inspirerende droom. Maar na vier jaar realiseerde ik me dat het gewoon niets voor mij was. Ik wist niet wat ik dan wel moest doen. Ik heb persoonlijkheidstesten gedaan, die meestal niet werken maar in mijn geval wel. Ik heb twee hele dagen van die testen gedaan en daarna zeiden ze: We hebben één heel specifiek iets voor ogen voor jou. Het is heel erg nieuw. We zien dat je van management houdt en dat je heel erg geïnteresseerd ben in kunst en cultuur: arts & management. Ik dacht oké, ik belde mijn vader en zei ‘ik heb mijn leven gevonden’!

“Die studie heb ik afgerond in Parijs en daarna heb ik me aangemeld in New York, Columbia University, voor arts administration. Het was echt een ongelofelijk leuke studie. Ik kon bij elke faculteit terecht: ik deed business met de MBA studenten, ik deed kunstgeschiedenis bij de faculteit kunstgeschiedenis. Dat heeft echt mijn ogen geopend, hoe die Amerikanen dingen doen. En al helemaal wanneer het om fondsenwerving gaat.”

Dit is een fragment van een interview. Fotografie is door Omar Imam. Het volledige stuk staat in het oktober/november 2019 nummer van OPZIJ.