Gevarieerd Programma

Benieuwd geworden naar de nieuwe voorstelling van Kreutzer vs Kreutzer van Orkater met het Amsterdam Sinfonietta en waarbij ook Gijs Scholten van Aschat, Leopold Witte en Anniek Pheifer betrokken zijn, hebben we een afspraak met Anniek. Kreutzer vs Kreutzer, naar de novelle van Tolstoj, is zo ongeveer het tegenovergestelde van het RTL-programma Foute vriendinnen, en de actiethriller Bumperkleef, die eind oktober in de bioscoop te zien is. Voor die laatste film moet Anniek ook interviews geven: de Veronica-gids is ons die morgen dan ook voor geweest.

Ik weet niet of het onaardig klinkt, maar als je naar je carrière kijkt, valt het op dat er eigenlijk helemaal geen lijn in zit.

“Oh! Dat klinkt helemaal niet onaardig. Ik vind het zelfs wel leuk klinken. Ik ben blij dat er geen lijn in zit. Want dat zou betekenen dat je ook snel zou kunnen denken: o nee, dat is niets voor Anniek. Ik hoop dat de dingen die ik leuk vind om te doen en waarvan ik denk dat ik ze goed kan dat ik die zo vaak mogelijk kan doen. Ik hou van serieus intensief toneel, dat heb ik lang gedaan. Maar muziek en komedie vind ik ook heel belangrijk, net als in arthouse-films spelen.

Dus ook om mezelf fris en scherp te houden, om nieuwe generaties te ontmoeten, nieuwe regisseurs, andere ideeën te krijgen, wissel ik graag af. Soms denk ik weleens: zou ik niet een lijn uit moeten zetten, een carrièreplan hebben? Of een punt hebben waar je je ambitie op richt en komt dan ook niet dat waar je op focust naar je toe. Nu kijk ik gewoon naar waar ik voor benaderd word en denk: Ja!! Leuk!! Yes!! Dat wil ik wel. Zoals nu bij Kreutzer.”

Je gaat er wel elke avond in dood.

“We zijn nog niet begonnen met repeteren, dus hoe we dat in beeld gaan brengen… Schiet ‘ie raak? Het zijn twee verschillende kanten van het verhaal die net anders verteld worden, anders geïnterpreteerd kunnen worden. Ik vind het best spannend, maar daar zeg ik ja op! Met die zin en die opwinding kom je vaak heel ver en krijg je een carrière met een gekke lijn.”

Ja, en bij Foute vriendinnen.

“Ja, dat was een gek uitstapje. (Lacht) En past niet echt. Maar dat komt geloof ik omdat ik als mezelf daar ben. Dat doe ik eigenlijk nooit, maar nu wel omdat ik Tina, Annemarie, Jelka en Ilse zo leuk vindt. Het was eerder een gek idee waar je ja op zegt in een groepsapp, dan dat het echt een carrièremove was.”

Ik vond je behoorlijk onaardig, hoor. Ik had echt medelijden met de slachtoffers. Dus als je nu zegt: dat deed ik als mezelf…

“We lieten ons als vriendinnen een beetje meeslepen, maar die detoneert. Absoluut.”

En dat terwijl je in de Volkskrant hebt gezegd dat je eigenlijk niet met vrouwen wil samenwerken, omdat het al snel een slangenkuil is.  

“Maar weet je voor welke rubriek dat was? Duivelse dilemma’s! Dan wordt er gevraagd: wil je met een man of een vrouw werken? Wil je door rood licht rijden of een snelheidsboete? Dus er valt niet zoveel te nuanceren. Je móet iets kiezen. Ik heb daar destijds ook via Twitter commentaar op gekregen. Mensen die zeiden: hoe kun je dat nou doen? Het is een lollige rubriek, maar als ik kan nuanceren of m’n eigen antwoord kan geven dan is het simpel: ik werk het liefst met leuke mensen: of ze nu man of vrouw zijn. Dat maakt me geen bal uit.” 

Dit is een fragment van een interview, geschreven door Marianne Verhoeven. Het volledige stuk staat in het oktober/november 2019 nummer van OPZIJ.