Witte Surinaamse met een zwarte bil

door: Etchica Voorn

Vorig jaar zag ik haar voor het eerst in haar voorstelling ‘Gods Wegen’: theatermaker Nina de la Parra. Het leverde me veel nieuwe inzichten op en zere kaken van het lachen. Haar thema’s razen over je heen, van haar Sefardisch-Joodse voorouders tot aan rammelende eierstokken en slutshaming. Off stage blijkt ze ook een heerlijke, warme, open persoonlijkheid met een bom energie. Serieuze onderwerpen als racisme en feminisme gaat ze niet uit de weg.

Zo vertelt ze me dat ze na een periode van tien jaar studie en werken in het buitenland, voor het eerst racisme begon te voelen in de Nederlandse samenleving. “De onderonsjes met foute grappen over negers. Ik ben een spion, want iedereen denkt natuurlijk dat ik Annemieke uit Medemblik ben.”

Lange tijd worstelde ze met haar dubbele afkomst. “Elke keer als ik terugkwam uit Suriname, voelde ik me ontgoocheld en verscheurd. Inmiddels weet ik dat ik Surinaams bén, en dat dat niet in strijd hoeft te zijn met mijn Nederlandse kant.”

Verder lezen? Lees het hele interview via Blendle. Of koop de editie van de nieuwe Opzij nu direct online.

De voorstelling ‘Gods Wegen’ van Nina de la Parra is nog tot half april te zien in de Nederlandse theaters.