Prachtige puinhoop: mode als middel voor integratie
Naz Kawan is geboren in Erbil, Irak en op vierjarige leeftijd met haar moeder en zusje naar Nederland gekomen. Naz zegt altijd al een passie voor mode te hebben gehad. “Ik tekende veel. Ik droomde er zelfs van om ontwerper te worden.”
Na haar afstuderen aan het Amsterdam Fashion Institute begon Naz aan een studie bedrijfseconomie. Tijdens een onderzoek voor haar studie kwam ze erachter dat haar interesse in mode veel verder ging dan ze dacht: “Ik was juist heel erg geïnteresseerd in het verduurzamen van de mode en de maakindustrie. En als je daar onderzoek naar doet, kom je al snel uit bij het belang van lokale productie,” aldus Naz. “Dat vind ik heel interessant: zo’n vijftig jaar geleden hadden we alleen al in Amsterdam 210 ateliers waar kleding werd gemaakt.’
“De hele supply chain klopt niet en mijn haren gaan daarvan overeind staan.”
De kleinschalige, Amsterdamse ateliers zijn inmiddels verdwenen. Die productie van kleding en textiel is grotendeels verplaatst naar Azië. Volgens de International Labour Organization komt zestig procent van alle kleding uit ontwikkelingslanden. Bovendien is de productie daar een stuk minder kleinschalig geworden: om de grote consumptiedrang bij te benen moeten mensen vaak onder erbarmelijke omstandigheden werken.
De slechte arbeidsomstandigheden zijn echter niet het enige probleem. Volgens een grootschalig onderzoek van de Ellen Macarthur Foundation is tien procent van de jaarlijks uitgestoten broeikasgassen afkomstig uit de textielindustrie. Daarnaast zijn er duizenden liters water nodig voor het maken van nieuwe kledingstukken. De cijfers van het United Nations Environment Program liegen er niet om: er is een schokkende 9000 liter water nodig voor het maken van één spijkerbroek. Dit maakt de modeen textielindustrie dus een megavervuiler.
Voor Naz is de oorzaak duidelijk: “Het is een fast fashion-industrie geworden. De grote spelers van de markt willen de consument alleen maar meer en meer aanbieden. Parallel daaraan loopt het textieloverschot: wij dumpen, wat ook weer het milieu vervuilt. De hele supply chain klopt niet en mijn haren gaan daar overeind van staan.”
Lees verder via Blendle. Of bestel direct het nieuwe nummer van Opzij online.