NOS-Correspondent Daisy Mohr: “Ik heb regelmatig te maken met mannen die zichzelf heel belangrijk vinden”
Daisy Mohr (1978) is sinds 1 december 2019 NOS-correspondent voor het Midden-Oosten. Mohr moet in haar nieuwe functie meteen vol aan de bak als op 3 januari de Iraanse generaal Soleimani om het leven komt bij een Amerikaanse luchtaanval op de luchthaven van Bagdad. Zij was op dat moment in Australië voor een familievakantie – waar het vanwege de aanhoudende branden ook niet liep zoals gepland. Ze moest snel het vliegtuig in om verslag te kunnen doen van de escalatie tussen Iran en de Verenigde Staten.
We spreken haar over de recente gebeurtenissen in Iran, haar turbulente eerste maand als correspondent en de documentaire Once the Dust Settles van John Appel waar ze aan mee heeft gewerkt en die in februari in de bioscoop zal gaan draaien.
Het is niet allemaal zo zwart-wit
Het was nog helemaal niet zo vanzelfsprekend dat Mohr Iran binnen zou komen. “Je moet een persvisum hebben, anders kun je er helemaal niet komen. Dus ik moest in het vliegtuig nog de laatste dingen regelen. Het scheelde dat ik al een visumaanvraag had lopen anders had ik er niet eens naartoe kunnen gaan.”
Eenmaal daar blijken de reacties op de dood van de Iraanse generaal Soleimani gemengd te zijn. “Dat wilde ik ook heel graag laten zien. Het is niet allemaal zo zwart-wit. Niet iedereen in Iran is tegen Amerika, er wonen echt niet alleen maar voorstanders van Soleimani. Maar je zag wel rond de begrafenis dat een sleutelfiguur om het leven was gekomen: drie dagen lang reisde zijn lichaam door het land voordat hij begraven werd.”
“In het Midden-Oosten zien mannen je niet zo snel als een bedreiging”
Hoewel werkzaam in een zeer onrustig gebied, is ze eigenlijk nooit bang. “Ik doe dit werk al heel erg lang en dan weet je wel hoe het gaat. Je moet vaak wachten ondanks gemaakte afspraken en ik heb regelmatig te maken met mannen die zichzelf heel belangrijk vinden en dan heel erg boos staan te doen. Je weet dat je heel veel moet regelen als het gaat om visa en toestemming om te mogen filmen. Je moet je gewoon bewust zijn van waar je bent en wat wel en niet mag. Maar ik ben nooit echt bang.”
Ook maakt het volgens Mohr niet uit dat ze als vrouw werkzaam is in een gebied waar de vrouwenrechten bepaald niet optimaal zijn; het maakt haar werk af en toe zelfs eenvoudiger. “Ik denk dat het als vrouw makkelijker is om contact te leggen met bepaalde groepen mensen. Je wordt in conservatieve landen makkelijker toegelaten tot de vrouwen. Ze vertrouwen je sneller. Mannen zien je niet zo snel als een bedreiging. Ze vertonen geen machogedrag wat ze wellicht bij mijn mannelijke collega’s wel zouden doen. Ik heb ook voor Zweedse, Noorse en Deense media gewerkt en je ziet dat zij al een jaren een vrouwelijke correspondent in het Midden-Oosten hebben. Dat is dus best wel gebruikelijk.”
Meer lezen van Opzij? Neem dan een abonnement of bestel het nieuwe nummer direct online.