‘AFGELIKTE BOTERHAM’

Het optimistische dubbeldikke zomernummer van OPZIJ. Nu in de winkel of neem een abonnement en krijg zo’n prachtige tas cadeau!

Maar liefst 132 pagina’s telt het optimistische dubbeldikke zomernummer van OPZIJ.

Blader hier alvast door de inhoud.

Of klik hier om een abonnement te nemen óf uw abonnement te verlengen om ook de tas cadeau te krijgen.

Uit het voorwoord van Marianne Verhoeven;

AFGELIKTE BOTERHAM

In het vorige nummer van OPZIJ stond de eerste aflevering van De Kloof, waarin Barbara van Beukering en dochter Milou Deelen al WhatsAppend ons meenemen in hun verschillende standpunten. Wat een fijne reacties op deze nieuwe rubriek, waarvoor dank. In hun tweede bijdrage in dit nummer nemen zij ook weer geen blad voor de mond, en ik moest vreselijk lachen om Barbara die vertelt dat ooit een jongen niet met haar naar bed wilde omdat ze een afgelikte boterham was. Oké dan!

De enige man die dat ooit tegen mij heeft gezegd, was mijn vader nadat ik het uitmaakte met mijn eerste (!) vriendje. Het raakte me toen gek genoeg niet erg, vond het eerder sneu voor hem, en toen ik hem jaren later daar nog eens mee confronteerde verslikte hij zich bijna in het handje pinda’s dat hij net in z’n mond had: ‘Heb ik dat echt gezegd?’

Het bewijst maar weer dat context allesbepalend is. Die context kwam ook naar voren in het gesprek met de museumvrouwen als het gaat om het exposeren van vrouwelijk naakt. Het blijkt uit het gesprek dat Alies Pegtel had met de ex-vrouw van Joost Zwagerman. Het geldt zeker voor de Amerikaanse presidentskandidaten, zoals Marije van Rest fijntjes aangeeft in haar stuk en eigenlijk is die context relevant voor alles in dit nummer.

Maar eigenlijk is context alles in ons huidige, postintelligente-lockdown-tijdperk waarin we met samengeknepen billen afwachten hoe goed we deze zomer doorkomen. Kijken we nu niet vol verbazing en heimwee naar beelden van popconcerten, volle stranden en Malievelden vol demonstrerende vitale beroepsuitoefenaars? Vinden we een corona-kilo minder erg dan één die al jaren op je dijen zit? Anderhalve meter is nu toch een heel ander begrip dan nog maar een halfjaar geleden. Nu sta je te schutteren tegenover iemand die je nog maar een paar maanden geleden vol in de armen vloog.

Maar alles wordt beter. Omdat we ons aanpassen, eraan wennen – al ben ik

het begrip ‘het nieuwe normaal’ al behoorlijk beu – en natuurlijk ook omdat het echt beter gaat. Je weer een biertje kunt drinken op een terras, je een baantje kunt trekken in het zwembad, de regimes in de meeste verpleeghuizen wat menselijker worden (helaas nog niet allemaal – lees Carin Gaemers). Er in OP1 en bij Beau af en toe weer gasten aanschuiven die het over een niet-corona-gerelateerd onderwerp hebben – en we daar ook behoefte aan hebben. En we er toch beter uitzien nu de kappers ons eindelijk weer onder handen hebben genomen. Maar vooral ook omdat de zomer eraan komt.

Daarom dit optimistische dubbeldikke zomernummer van OPZIJ. Veel leesplezier en laten we genoeg energie opdoen om er een gezonde herfst van te kunnen maken.