Saskia Temmink: “Ik wil mooie rollen spelen. Ik wil ook dat mensen er nog een beetje in geloven in plaats van dat ze denken: ‘Oh, die deed zo grappig bij Linda de Mol.'”
Door de strenge coronamaatregelen, moesten de theaters hun deuren sluiten. Zonde, want daardoor moesten we langer wachten op Saskia Temmink’s stuk Doet Sneeuw Pijn. Gelukkig is het nu van van 22 augustus t/m december te zien in het theater. Voor ons februari/maart nummer spraken we Saskia over Doet Sneeuw pijn, de kracht van een solotentoonstelling en BN-erschap.
Saskia Temmink (1968) werd eind jaren negentig in een klap bekend als Pup Bussink in de epische dramaserie Oud Geld – dankzij wie alle oude huizenbezitters in Nederland bang werden voor de boktor – en waarin ze als dwarse dochter in een über-kakfamilie samen met Marcel Musters kleine Puppies wilde maken. Omdat half Nederland pardoes voor haar en haar enorme talent viel, lag een carrière op het grote witte doek voor de hand. Maar nee, wie haar wilde zien moest naar het theater. En nog steeds. Want daar ging onlangs Doet sneeuw pijn in première, naar het boek van Carolien Spaans. Een weergaloze solovoorstelling van Temmink. Maar ook voor de tv-kijkers is er hoop. Hollands Hoop. Want vanaf begin februari is Temmink in alweer het derde seizoen van deze dramaserie te zien als een van de vrouwen in de harem van Chris Zegers. Genoeg om over te praten, lijkt ons.
Doet sneeuw pijn is het verhaal van Carolien Spaans, die haar man verloor – hij skiede een gletsjerspleet in – toen haar zoontje nog maar zeven maanden was. Het boek, en dus ook de voorstelling gaat over het immense gat na zijn begrafenis. Met alle twijfels, boosheid en verdriet die je je kunt voorstellen. OPZIJ was bij de eerste try-out.
Een prachtige voorstelling over rouwen, waar overigens ook een groot stuk in deze OPZIJ over gaat.
“Dat is zo bijzonder, echt een onderwerp dat ik nu zoveel tegenkom. Ik weet nooit of het is omdat ik er nu heel erg mee bezig ben door de voorstelling of dat het ook de tijdsgeest is dat iedereen behoefte heeft om het ook over dit soort moeilijke onderwerpen te hebben. Tonio (van A.F.Th. van der Heijden over het verlies van zijn 21-jarige zoon -red.) is ook net uitgekomen op het toneel. Maar het mooie is dat er steeds meer bespreekbaar wordt en laten we ophouden met het idee dat alles perfect moet zijn. Dat je dus mag delen wat minder gaat en waar je last van hebt. Zo mooi, na afloop van die eerste try-out waren vijf wat oudere mensen naar mij toegekomen en vertelden allemaal over hun rouw. Het was echt heel bijzonder. Een van hen zei: ‘Je hebt het helemaal voor mij gespeeld.’”
Best zwaar, zo’n solovoorstelling. Het is niet alleen de hoeveelheid tekst, maar ook het spelen en het onderwerp.
“Het is wel leuk hoor, zo’n kluif. Ik heb heel vaak naar het boek teruggegrepen, maar eigenlijk niet naar Carolien zelf. Roos Schlikker heeft samen met Erris van Ginkel het scenario geschreven. Vervolgens zijn regisseur Benno Hoogveld en ik er mee aan de slag gegaan. Want heel veel dingen waren nog iets te veel taal, waardoor ik dacht: maar wat ga ik spelen? Er was ruimte voor vragen: ‘Kan je hier nog wat op bedenken dat iets meer ruimte geeft? Of ‘Het is mooi, maar ik kan er net niet een momentje van maken.’ Dus het is wel echt een samenwerking geweest. Ik ben zelf trouwens ook aan het schrijven, hè.”
Doet Sneeuw Pijn is van 22 augustus t/m december 2020 te zien in het theater.
Dit is een fragment van een interview, geschreven door Marianne Verhoeven. Het volledige stuk staat in het februari/maart 2020 nummer van OPZIJ. Koop hier het complete februari/maart nummer. Koop hier het nieuwste nummer.