Menselijkheid in Moria
Het huidige Europese migratiebeleid lijkt langzaam af te brokkelen. De verwoestende brand op Kamp Moria begin september legde dit pijnlijk bloot. Steffi de Pous (1983) kwam nét terug uit het kamp, waar ze met haar stichting Because We Carry sinds 2015 het leven van de 13.000 mensen daar probeert te verbeteren. “Toen kreeg ik opeens een appje: brand in Moria. Je moet je voorstellen: Moria heeft geen nooduitgang.” Dit is haar verhaal, haar leven. Met foto’s uit Moria, waarop de bewoners en vooral de kinderen er het beste van proberen te maken. Want dat is wat Steffi al die jaren motiveert.
Het achtuurjournaal of even door nu.nl scrollen? De Pous heeft het nieuws al jaren geleden de rug toegekeerd. “Ik heb geen zin mezelf de hele dag met negativiteit te vullen,” licht ze toe. “Waarom zou ik alles willen weten van wat er aan paniek op aarde gaande is, als ik er niets aan kan doen?” Toen ze op een dag langs een Facebookbericht scrolde met een foto van een vrouw die al haar spullen droeg, met ook nog een kind onder haar arm en een tweede kindje in een kratje, dat ze aan een touwtje achter zich aan trok, kon ze niet anders dan in actie komen. “Ik kwam er algauw achter dat het dichtbij was – een D-Reizen vliegticket verwijderd. Misschien kunnen we iets doen, dacht ik. Mensen denken qua wereldproblematiek vaak: wat kan ik nou betekenen? Misschien maak je in je eentje niet het grote verschil, maar je kunt er wel voor zorgen dat je van toegevoegde waarde bent.”
Zo ontstond Because We Carry. “Het is nooit een concept geweest, maar het groeide organisch.” Inmiddels heeft de oprichtster een team van zeventien minstens zo gepassioneerde en gemotiveerde vrouwen om zich heen verzameld. “Ik heb standaard zeven meiden op Lesbos zitten. Die sprongen direct in de bres toen ze op de hoogte waren van de brand.” De Pous werkt bewust met uitsluitend vrouwen. “Ik hóu van mannen. Maar vrouwen begrijp ik gewoon heel makkelijk. Daarnaast focussen wij ons op de vrouwen en kinderen in Moria. Tegen een mannelijke vrijwilliger kan ik niet zeggen: ga jij eens even vragen of haar borsten het nog doen.”
Dit is een fragment van een stuk, geschreven door Noémi Prent. Het volledige stuk staat in het oktober/november 2020 nummer van OPZIJ. Koop hier het complete nummer.