Kamala Harris: symbool van hoop
De eerste. Dat was ze tijdens haar loopbaan al vaker. En dat is ze nu weer. Op zaterdag 7 november 2020 schreef Kamala Harris geschiedenis door als eerste vrouw gekozen te worden als vicepresidentvan de Verenigde Staten. Een prachtig symbool van hoop na een voor veel Amerikanen donkere periode waarin het geloof in het eigen land soms ver te zoeken was. Politiek redacteur Marije van Rest – die in 2008 ook de verkiezing van Barack Obama van dichtbij meemaakte – schrijft over de betekenis van Harris’ verkiezing en de uitdagingen waar Amerika voor staat.
Als twintigjarige student kreeg ik de kans om dankzij een studie- uitwisseling een half jaar in Berkeley, Californië te verblijven. Het was de herfst van 2008, het jaar waarin Barack Obama – als eerste afro- Amerikaan in de geschiedenis – werd gekozen als president van de Verenigde Staten. Die verkiezing vond plaats na een periode van binnen- en buitenlandse afschuw over het beleid van zijn voorganger. Na de aanslagen van 9/11 lanceerde George W. Bush de befaamde War on terror en viel hij Irak binnen op basis van – naar later bleek – valse beschuldigingen over chemische wapens. In de ogen van veel progressievelingen een schandvlek op het internationale blazoen van de VS.
Obama’s verkiezing maakte diepe indruk op me. In het keurige Berkeley, waar mensen normaliter al een fikse boete krijgen als ze op straat een simpel biertje drinken, stroomden de mensen letterlijk naar buiten. Er werd gedanst op auto’s, in lantaarnpalen geklommen en overal klonk “No more Bush! No more Bush!” Dit was geen verkiezingsuitslag. Dit was een bevrijdingsfeest. De intensiteit waarmee politiek in de VS wordt beleefd – het all or nothing gehalte ervan – maakte ik in die periode voor het eerst van dichtbij mee.
Dit is een fragment van het artikel ‘Kamala Harris, symbool van hoop’ geschreven door Marije van Rest. Het volledige stuk staat in het december/januari 2021 nummer van OPZIJ. Koop hier het complete nummer.