Pakistaans gerechtshof verbiedt maagdelijkheidstesten bij verkrachting
Het hooggerechtshof van Lahore in Pakistan heeft maagdelijkheidstesten bij slachtoffers van verkrachting verboden. Het hof oordeelde dat een dergelijke test geen enkele medische basis heeft en de waardigheid van het slachtoffer schaadt.
Een groep van onder meer vrouwenrechtenactivisten, wetenschappers, journalisten en advocaten diende in maart en juni 2020 petities in om de testen verboden te krijgen. Rechter Ayesha Malik schaarde zich achter hen. Ze oordeelde dat de testen in geval van seksueel geweld geen enkele forensische waarde hebben en discriminerend zijn tegenover vrouwen.
‘Maagdelijkheidstesten zijn zeer invasief en hebben geen enkele wetenschappelijke of forensische waarde, maar worden in zaken van seksueel geweld wel uitgevoerd omwille van medische protocollen. Het is een vernederende praktijk die wordt ingezet om de verdenking op het slachtoffer te werpen, in plaats van dat de focus wordt gelegd op de verdachte en het seksueel geweld.’ Ook wil ze dat er richtlijnen en trainingsprogramma’s komen zodat de testen niet meer worden uitgevoerd.
Volgens Human Rights Watch komen maagdelijkheidstesten als onderdeel van strafzaken in Pakistan veel voor. Er wordt hierbij uitgegaan van de misogyne opvatting dat het niet waarschijnlijk is dat een vrouw die ‘gewend is aan seksuele omgang’ slachtoffer wordt van verkrachting. Aanklagers gebruiken deze testen om slachtoffers te beschuldigen van seks buiten het huwelijk.
In oktober 2020 werden de zogenaamde ‘tweevinger-testen’ al verboden. Nu vallen alle soorten maagdelijkheidstesten onder het verbod. De uitspraak geldt alleen voor de provincie Punjab, waar zo’n 110 miljoen mensen wonen. Actievoerders hopen dat andere Pakistaanse gerechtshoven zullen volgen.
Actievoerder en advocaat Sahar Baandial hoopt dat het systeem meer oog krijgt voor verkrachtingsslachtoffers. ‘Het ondergaan van penetratie voor een dergelijke test zorgt voor een nieuw trauma. Ik hoop dat door deze uitspraak het rechtssysteem voor vrouwen een veiligere plaats wordt, waarin zij naar voren kunnen komen en zich kunnen uitspreken tegen geweld.’