Club Lam tourt door het land met Rubens Meisjes
Dit najaar staat Club Lam op het podium met hun nieuwe voorstelling Rubens Meisjes. In navolging van het succesvolle Lolita, een van de beste ‘onvervalst feministische’ voorstellingen van het seizoen volgens de Volkskrant, wordt er ook dit keer een stem gegeven aan historische vrouwelijke personages. In Rubens Meisjes komen de modellen van Pieter Paul Rubens tot leven en vertellen ze zelf welk efect de male gaze op hen heeft.
Actrices Ayla Çekin Satijn, Marloes IJpelaar en Ella Kamerbeek gaan in Rubens Meisjes op een liefdevolle
zoektocht naar wat schoonheid eigenlijk voor hen betekent wanneer ze zich losrukken van de dominante mannelijke blik en oordeel. Zoals men van Club Lam gewoon is, worden clichébeelden hardhandig aangepakt en actuele problematiek zoals femicide of bodyshaming niet vermeden. Ongenadige materie die weliswaar met humor juist de kracht en verbondenheid van het vrouw-zijn toont.
In Rubens Meisjes wachten drie twistende naaktmodellen om geportretteerd te worden. Het vierde model, Suada, laat echter op zich wachten. Wanneer de vrouwen na verloop van tijd de gruwelijke reden
van haar afwezigheid ontdekken, maakt de onenigheid tussen hen ruimte voor toenadering. Rubens Meisjes stelt de esthetiek van het feminiene aan de kaak en onderzoekt de rol van kunst in de objectivering van het vrouwenlichaam. Een geheel nieuw toneelstuk over vergeten muzes, niet erkende kunstenaressen en hedendaagse schoonheidsidealen.
Club Lam maakt politiek werk, waarbij toegankelijkheid en humor niet inboet op intellectualiteit. Waar spiritualiteit ruimte krijgt en er tegelijkertijd een kritische nuchterheid behouden wordt. Ze onderscheidt zichzelf door interdisciplinair en intersectioneel te werk te gaan. Alle vier de wanden van het theater worden gesloopt: ze brengen hun werk ook aan de man via fotografie, film, storytelling, beeldende kunst, talkshows, feestjes, literatuur, tv-optredens en social media. Daarnaast ziet Club Lam een belangrijke taak voor zich: het verruimen van bronteksten geschreven vanuit het vrouwelijke narratief. Dat doen we door uitsluitend eigen tekst repertoire te schrijven en spelen, waar ook andere makers en spelers beroep op kunnen doen.
