Waarom de Nieuw-Zeelandse premier Jacinda Adern de geschiedenis ingaat als feministisch rolmodel
Afgelopen week kondigde de Nieuw-Zeelandse premier Jacinda Adern vrij onverwachts haar vertrek aan. Simpelweg omdat ze niet genoeg energie meer heeft om het ambt optimaal te kunnen vervullen. Adern was de jongste premier die het land ooit gehad heeft. Door de invulling van haar leiderschap was en is ze een voorbeeld voor vrouwen.
Empathie en leiderschap gaan prima samen
De foto’s gingen de hele wereld over: Jacinda Adern die een moeder omhelst. Na de aanslagen op de moskeeën in Christchurch brengt de premier een bezoek. In plaats van een innemend knikje of een beleefde hand besluit Adern nabestaanden te omhelzen en fysiek troost te bieden. Daarmee laat ze zien dat je als leider warm en empathisch kan zijn.
Het systeem moet zich aanpassen aan werkende moeders
Waarom zou je je als werkende vrouw én moeder constant moeten schikken naar een arbeidsmarkt die nog altijd is ingericht op mannen? Als Adern net is aangesteld als premier kondigt ze aan zwanger te zijn. Regeringsleiders die zwanger zijn: daar moet de wereld even aan wennen. Voor Adern was het vanzelfsprekend. Eenmaal bevallen neemt Adern haar baby zelfs mee naar een vergadering van de Verenigde Naties, omdat haar dochter nog afhankelijk was van borstvoeding.
Als vrouw hoef je geen seksistische vragen te beantwoorden
Het leverde – hoe treurig eigenlijk ook – grappige beelden op. Een journalist die aan Jacinda Adern en Sanna Marin, de premier van Finland, vraagt of ze samen zijn gekomen wegens het feit dat ze beide jong, vrouw én premier zijn. “We’re meeting because we’re prime ministers”, was Marins gevatte antwoord op de seksistische vraag. Daar deed Adern nog een schepje bovenop: “I wonder whether or not anyone ever asked Barack Obama and John Key if they met because they were of similar age.”