Column Janice Deul: Inflatie
Terwijl we dealen met een financieel-economische inflatie, zet de ontwaarding op andere terreinen eveneens keihard in. Zo is het maken van excuses ook al behoorlijk gedevalueerd. Neem het mea culpa van de Belastingdienst (denk: Toeslagenaffaire) of van politie en bewindslieden na een zoveelste racistisch ‘incident’. Om maar te zwijgen van vertegenwoordigers van de katholieke kerk die ‘sorry’ prevelen voor decennialang kindermisbruik of ‘misstanden’ op kostscholen. En wat te denken van al die (publieke) figuren die tegen de lamp lopen en zeggen spijt te hebben van hun grensoverschrijdende uitlatingen of gedragingen? Too little, too late, in mijn optiek.
Ook qua taal is sprake van ontwaarding, van woorden en begrippen welteverstaan. Het meest recente voorbeeld is de term ‘woke’, aanvankelijk gebruikt om aan te geven dat men zich bewust was van racisme en andere vormen van uitsluiting en ongelijkheid. Maar al snel verworden tot…. Ja, tot wat eigenlijk? Een stoplap die wordt gehanteerd om elke vorm van dialoog in de kiem te smoren, de gesprekspartner te diskwalificeren, zonder dat duidelijk is waar die term voor staat. Dit laatste kan ook worden gezegd over het begrip ‘duurzaamheid’. Naarmate het vaker wordt gebruikt en – vooral – misbruikt (denk: greenwashing) lijkt het aan betekenis in te boeten. Best lastig, want dit is mijns inziens het antwoord op menige maatschappelijk ‘hoe nu verder?’-discussie. Ook als die wordt gevoerd in relatie tot de mode. Een industrie die, nog altijd met klatergoud omgeven, een loodzware wissel trekt op alle vormen van leven op onze planeet.
Verder lezen? De hele column lees je in de nieuwste Opzij. Een abonnement is zo gepiept. Nergens aan vastzitten? Lees dit nummer fysiek of digitaal via onze site of via Blendle
