Rein Hofman: Nu zijn de mannen aan zet
Acteur Rein Hofman (1980) vindt het bevrijdend om een vrouwenrol te vertolken op het podium. Na rollen in Circus Noël (2019), Michiel de Ruyter (2014) en Kruimeltje (2020), speelt hij dit jaar een bijzondere rol in Boer Koekoek, een theaterstuk over de oorsprong van de boerenbeweging: een starre boer die dichter tot zichzelf komt wanneer hij een vrouw mag spelen in een theaterstuk. Hofman leert van de vrouwen in zijn leven over #MeToo, relaties en de hedendaagse vrouwenstrijd. Tegenwoordig noemt hij zichzelf met trots feminist. “Het draait uiteindelijk om gelijkheid en ik begrijp niet waarom je daar niet achter zou staan.”
Door Tessel ten Zweege
Boer Koekoek
“Ik repeteer momenteel elke dag voor theaterstuk Boer Koekoek. Dat was een landbouwer én politicus uit de jaren zestig. Eigenlijk was hij de oprichter van de oorspronkelijke boerenbeweging. Het stuk gaat over een amateurgezelschap dat een voorstelling wil maken over de boerenopstand in 1963. In het stuk zien we de generale van het stuk over de opstand en wordt er geschakeld tussen heden en verleden – het heeft dus een haakje met de huidige boerenbeweging die de laatste jaren weer enorm in het nieuws is. Het is een stuk geïnspireerd op discussies die zestig jaar geleden, maar ook nu bijzonder relevant zijn. Vanaf midden juli gaan we al spelen. Ik speel een boer die eigenlijk niets met theater heeft, maar toch besluit mee te doen aan een stuk omdat boer Koekoek een held voor hem was. Er bleek een rol niet gecast te zijn, en die gaat Harrie, de boer die ik speel, dus vertolken. Dat is een vrouwenrol. Ik speel dus een boer die een vrouw speelt. Ingewikkeld hè?”
“Doordat boer Harrie besluit om mee te werken met het amateurgezelschap, komt hij eindelijk los van zijn starre boeren-persoonlijkheid. Door een vrouw te spelen komt hij wat dichter bij zijn emoties. Het ligt op de loer om dat dan heel stereotype te maken, maar ik wil een gebalanceerd personage neerzetten. Je wil niet vervallen in het dogma van ‘vrouwen zijn emotioneler’, dus ik speel boer Harrie als vrouw alleen iets zachter, misschien iets empathischer. Dat is ontzettend leuk om te doen. Acteren geeft me de mogelijkheid om verschillende kanten van mezelf een podium te bieden. Het is bijvoorbeeld heel bevrijdend om een slechterik te spelen, omdat dat een kant van jezelf is die je in het dagelijks leven natuurlijk onderdrukt. Op het podium krijgt dat dan ineens de ruimte. Als je als man een vrouw speelt, heb je ineens de mogelijkheid om de vrouwelijke kanten van jezelf te omarmen. Op andere plekken, van het podium af, word je daar misschien raar op aangekeken, maar op het podium mag het.”
Man up raakt uit de mode
“Harrie, de boer die ik speel, onderdrukt zijn emoties, maar komt dan in de vrouwenrol van Jolien Groenwegen terecht. Jolien is een interessante vrouw. In die tijd moesten de boeren van de regering uitbreiden. Ze kregen land van de buren, die ze dan vervolgens met scheve ogen aankeken. Jolien werkte bij de bank en gaf leningen aan boeren om de plannen te kunnen realiseren. Wanneer Harrie de vrouwenkleding van Jolien aantrekt, mag hij zijn emoties laten zien en ontwikkelt hij zich echt als persoon. In deze tijd mogen mannen hun gevoel meer tonen dan in de jaren zestig. Woorden als ‘man up’ raken uit de mode. Dat vind ik fijn aan leven in deze tijd. We hebben allemaal emoties en het slaat nergens op dat mannen die niet zouden mogen uiten. Ik kan soms een binnenvetter zijn, ook al heb ik wel altijd de ruimte gevoeld om me emotioneel te uiten als man. In mijn geval is het eerder een persoonlijkheidstrekje dat ik vind dat sommige van mijn gevoelens er niet mogen zijn. Ik ben een rationeel mens, dus ik denk eerder lang na en zit veel in mijn hoofd, voordat ik dingen echt in mijn lichaam voel. Ik koppel dat niet aan mannelijkheid en vind het alleen maar fijn als de mannen om mij heen op een gezonde manier hun emoties uiten. Zo ben ik ook opgevoed.”
We hebben allemaal emoties en het slaat nergens op dat mannen die niet zouden mogen uiten.
“Mijn moeder was altijd heel emotioneel beschikbaar, mijn vader ook, maar in mindere mate. Dat binnenvetten heb ik wel van mijn vader, maar ik ben niet opgevoed met rigide genderstereotypen en heb altijd geleerd dat ik alles tegen ze kon zeggen. Mijn moeder heeft altijd gewerkt. Ze werkte als mediator, maar ze deed ook het grootste gedeelte van de opvoeding. In die zin waren we wel een traditioneel gezin, misschien. Toen ik 15 was zijn mijn ouders uit elkaar gegaan en toen ik 25 was kwamen ze weer samen. Ze hadden even een pauze nodig van elkaar, denk ik. De scheiding gaf me een heel dubbel gevoel: aan de ene kant was het fijn dat de spanning uit huis was, maar het blijft natuurlijk verdrietig om je ouders te zien scheiden. Ik vind dat mijn ouders daar op een goede manier mee om zijn gegaan.”
Verder lezen? Het hele stuk lees je in de nieuwste Opzij. Een abonnement is zo gepiept. Nergens aan vastzitten? Lees dit nummer fysiek of digitaal via onze site of via Blendle.
