Column Janice Deul: Sixty and fabulous
Onlangs raakte ik in gesprek met een vrouw, die bekend is van theater en tv. Niet eens zo heel lang geleden een van de meest gevraagde actrices van ons land, maar nu met name actief als ‘stem’ op radio en in commercials. ‘Afgeserveerd’ vanwege haar leeftijd, zoals enkele jaren geleden in een entertainmentblad viel te lezen.
“Er is simpelweg geen werk voor oude vrouwen”, zei ze. Hoezo oud, dacht ik, mede ingegeven door de wetenschap dat zij jaren jonger is dan ik. Nu ben ik geen actrice, en is de conditie van mijn huid niet van belang voor het werk dat ik doe. Dat zou het overigens evenmin moeten zijn voor wie acteert, een tv-programma presenteert, of voor welke professional dan ook. De realiteit is echter anders voor vrouwen. En helemaal als er een camera aan te pas komt. Het is een raar iets met leeftijd. We willen allemaal ouder worden, maar niemand wil oud zijn, zoals je tot vervelens toe hoort. Dit gaat maar ten dele op, want er zijn plenty culturen die niet zoals wij obsessed zijn met jeugd, jong en glad. Daar wordt ouderdom als een pluspunt beschouwd en rimpels en andere tekenen van het voortschrijden der jaren (zoals een enkele baardhaar bij vrouwen) worden gelinkt aan wijsheid. Ook mijn eigen houding ten aanzien van het concept leeftijd is bepaald ambivalent. Afgelopen winter vierde ik the big six-o, een Bigi Yari (= kroonjaar in het Sranan). Ik prijs mezelf gelukkig dat ik deze leeftijd heb bereikt. En zonder noemenswaardige kleerscheuren. Edoch: in de bio van deze column staat mijn geboortejaar niet. En dat heeft een reden. Ik vind dat we veel te veel bezig zijn met het concept leeftijd. We hangen er te veel aan op en gebruiken het om iemand in het zoveelste hokje te plaatsen.
De hele column van Janice Deul lees je in de nieuwste Opzij. Een abonnement is zo gepiept. Nergens aan vastzitten? Lees dit nummer fysiek of digitaal via onze site of Blendle.
