Libanese vrouwen: van het aanrecht naar de watersport
Praat je over Libanese vrouwen, dan komen al snel de vooroordelen op tafel: ‘Vrouwen lopen compleet gesluierd rond’, ‘blijven thuis bij de kinderen’ en ‘doen niet aan sport’. Die vooroordelen zijn niet zo gek, in veel landen in het Midden-Oosten is dit nog wel de norm. Gelukkig lijkt dit langzaamaan te veranderen, Libanon is hier misschien wel de voorloper in. Caroline, Roba en Celine vertellen hoe zij naar sport kijken en hoe zij hopen verandering te brengen voor vrouwen in Libanon.
DOOR ANKE HAADSMA
Alle drie de vrouwen waren vorig jaar zomer aanwezig op het Waterwoman Festival in Libanon. Een sportevenement dat zich focust op watersport en vrouwen in die sport. De initiatiefnemers willen vrouwen in het land hiermee laten zien dat die sporten ook voor hen toegankelijk zijn. Caroline Raphael (40) is één van de initiatiefnemers. Zij is zelf professioneel stand up paddlester, maar de weg hiernaartoe was voor haar niet de makkelijkste.
Vrouw hoort achter het aanrecht
“Ik ben opgegroeid met vier zussen”, schetst Caroline haar vroegere thuissituatie. “Als we aan de zondagse lunch (Libanese traditie, red.) zaten met de hele familie, dan stond mijn moeder op een gegeven moment op en spoorde ons alle vijf aan de tafel af te ruimen. Dan zei ze letterlijk: ‘Jullie zijn de vrouwen van de toekomst, als jullie straks getrouwd zijn, dan zijn jullie ook verantwoordelijk voor het huishouden.’ Ik reageerde daar best gemeen op en zei dat als mijn vader niet hielp, ik ook niet zou helpen.”
Haar vader was overigens de persoon die Caroline heeft aangemoedigd te gaan sporten. “Mijn vader houdt heel erg van sport en heeft mij en mijn zussen altijd meegenomen naar al zijn sportieve activiteiten. Mijn moeder was vroeger overigens ook fanatiek hardloper, tot ze ging trouwen. Dat is nu eenmaal hoe hier altijd over het huwelijk is gedacht, de vrouw komt na het huwelijk ‘aan het aanrecht’ te staan. Zo raar!”
Het is duidelijk dat Caroline al op vroege leeftijd tegen dit soort sociale normen aanschopte. In 2013 kwam ze voor het eerst in aanraking met surfen. Hier merkte ze heel sterk dat het vooral een mannenwereld was en vrouwen niet erg gewenst waren.
“Misschien waren we wel gewenst, maar het voelde niet zo. In het water lagen voornamelijk mannen waar een hoop mannelijke energie omheen hing. Dat kan best intimiderend zijn als je dan als enige vrouw aan komt peddelen. Dat houdt veel vrouwen tegen. Ik denk daarom dat niet alleen de mentaliteit van vrouwen hier veranderd moet worden, maar ook die van de mannen. Zij moeten inzien dat vrouwen prima mee kunnen komen in de sport.”
Voor Caroline is het Waterwoman Festival daar een middel voor. “De cultuur in Libanon is gelukkig aan het veranderen. In de zwemsport en bij triatlon is de community vrouwen enorm gegroeid. Ik zou het persoonlijk heel mooi vinden als dit in de watersport ook gebeurt. Je ziet nu al wel veel mensen, zowel mannen als vrouwen, die de watersport oppakken als ontspanning. Dan pakken ze een SUP om even een rondje te peddelen bijvoorbeeld. Maar hoe mooi zou het zijn als deze mensen, en dan met name vrouwen, ook mee gaan doen in wedstrijden?”
Weinig professionele atleten in Libanon
Makkelijk is het niet voor Libanese atleten om op hoog niveau mee te doen in internationale wedstrijden. “De overheid ondersteunt dit totaal niet en sportfederaties evenmin. Heel zonde, want we hebben enorm veel talent rondlopen in Libanon. In de winter op de pistes zie je hier bijvoorbeeld zoveel goede skiërs, maar zij krijgen vaak het geld niet rond om op internationaal niveau mee te doen.”
“Ik wilde ook heel graag meedoen aan internationale stand up paddle-wedstrijden”, vertelt Caroline. “Het plan lag klaar, maar toen kwam covid. Ik kon het doen omdat ik het geld ervoor heb door mijn werk in Saudi-Arabië. Maar als je het geld niet hebt kun je zonder sponsoring niets. Wel leuk trouwens, in Saudi-Arabië zie ik ook steeds meer vrouwen die gaan sporten.”
Hoewel Caroline internationaal nog weinig ervaring heeft, zoekt zij wel steeds opnieuw uitdagingen voor zichzelf op sportief gebied. Zo is ze eigenaar geweest van een surfschool, heeft ze een recordpoging gedaan op de SUP en wil ze het Waterwoman Festival jaarlijks blijven organiseren. “Ik wil hiermee heel graag andere vrouwen inspireren en ze de watersport laten ontdekken. Vrouwen die al actief zijn in de watersport, fungeren hier als rolmodel.”
Het hele achtergrondverhaal lees je in de nieuwste Opzij. Een abonnement is zo gepiept. Nergens aan vastzitten? Lees dit nummer fysiek of digitaal via onze site of Blendle.
