Ellen Jansen: ‘Ik ben niet iemand die met regenboogvlaggen door de stad gaat lopen’
Ellen Jansen (1984) is een Limburgse ondernemer. Ze werkte jarenlang in het zakenleven, startte succesvol een eigen bedrijf, maar toch klopte er iets niet. Twee jaar geleden ging ze in transitie.
DOOR NOÉMI PRENT
“Hoe succesvoller ik als ondernemer werd, hoe ongelukkiger ik me voelde. Als kind speelde ik met poppen, liep ik in meisjeskleren rond. In mijn tijd bij het herendispuut zag ik Kelly van der Veer van Big Brother. Ik herkende me in haar, maar bij het dispuut werd er zo hard gelachen om Kelly. Ik durfde niets te zeggen. Maar ik wist eindelijk wat het was dat ik dat had. Tegelijkertijd dacht ik: als ik dit met mensen deel, wijzen ze me af en is het voorbij met mijn carrière.”
“Ik ben prestatiegedreven opgevoed en had een bucketlist voor ogen. Ik wilde per se een landelijk bedrijf, mijn master halen, een gezin stichten. Ik besloot mijn gevoelens opzij te schuiven en ging steeds vaker spiegels mijden. Verkleedsessies boden geen soelaas. Ik hield me ondertussen krampachtig vast aan mijn ‘bucketlist’, ik was zelfs verloofd met een meisje. Ondertussen belandde ik in een depressie. Toen besloot ik dat ik geen keuze meer had, ik moest in transitie.”
“Voor mensen met genderdysforie is de grootste angst om mensen te verliezen als ze dit delen. Ik vond het belangrijk om iedereen goed te informeren over mijn transitie. Op dat moment voerde ik veel gesprekken met zakelijke investeerders over mijn bedrijf en die wilde ik niet kwijtraken. Je kan niet opeens de boardroom van Vattenfall binnenlopen als mevrouw Jansen, zo werkt het gewoon niet. Ik ben twee maanden bezig geweest om iedereen te informeren. Mijn grootste vergissing was om hier bang voor te zijn. Het was juist een hele warme periode, vol begrip. Mijn investeerders zeiden dat ze alleen maar meer vertrouwen hadden om in mijn bedrijf te investeren.”
“Ondertussen ging mijn relatie wel voorbij. Toen ik aan de hormonen ging, switchte mijn interesse in meisjes naar mannen. Ik merkte dat ik spiergroei en baardgroei interessant ging vinden. We braken de verloving af. Mijn ex en ik zijn eerst nog vriendinnen gebleven, maar uiteindelijk hebben we toch afscheid van elkaar genomen. Het lag te gevoelig, er was te veel verleden.”
“Ik ben niet iemand die met regenboogvlaggen door de stad gaat lopen. Ik zit bij een dameskamer in Maastricht. Ik merk dat veel mensen tegen me zeggen: ik ben bij jou helemaal niet bezig met je trans achtergrond. Dat is omdat ik er geen aandacht op vestig. Het gaat zoveel over hokjes tegenwoordig, en daarmee benadruk je juist de verschillen. We zijn allemaal uniek en authentiek. Daar moet het veel meer over gaan. Ik denk dat de meeste mensen an sich geen moeite hebben met trans personen, maar wel als er constant de nadruk op gelegd wordt; dat roept weerstand op.”
“Ik vind het goed als er processen versoepeld worden voor trans personen. Maar ik kan de kritiek ook volgen. Het is geen adreswijziging. Ik vind het eigenlijk wel fijn dat er een deskundige tussen zit. Ik heb de gesprekken met psychologen als prettig ervaren. Het wordt vaak zwaarder gemaakt dan het in wezen is.”
“In mijn boek gebruik ik een quote van J.K. Rowling. Zij zegt: ‘It matters not what someone is born, but what they grow to be.’ Ik ken haar exacte uitspraken over trans personen niet. Maar als daar transfobe opvattingen bij zitten, dan doet dat mij natuurlijk pijn. Al denk ik dat het vaak een stukje onbegrip of onwetendheid is. Ik wil niet uithalen naar mensen en ik wil juist bruggen bouwen. Het wordt allemaal te veel vanuit agressie benaderd. Dat is naar mijn mening contraproductief. Het is dan ook om die reden dat ik mijn boek Eindelijk Ellen heb geschreven.
“Als trans vrouw denk ik altijd na over hoe ik me kleed. Ook cisgender vrouwen worden nagekeken met een te korte rok en te lange nagels. Het menselijk brein kan het dan niet classificeren als standaard. Als jij je controversieel kleedt, moet je niet gek opkijken als mensen daar op reageren. Ik denk niet dat ik me te veel aanpas aan de norm, we hebben nu eenmaal een brein dat bepaalt wat wel of niet netjes is. Natuurlijk moet iedereen zelf weten wat-ie draagt, maar dit is hoe ik het zie.”
De andere portretten lees je in de nieuwste Opzij. Een abonnement is zo gepiept. Nergens aan vastzitten? Lees dit nummer fysiek of digitaal via onze site of Blendle.
